فارسی Transliterate

English

منم که گوشه میخانه خانقاه من است
دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است *** گرم ترانه چنگ صبوح نیست چه باک
نوای من به سحر آه عذرخواه من است *** ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله
گدای خاک در دوست پادشاه من است *** غرض ز مسجد و میخانه‌ام وصال شماست
جز این خیال ندارم خدا گواه من است *** مگر به تیغ اجل خیمه برکنم ور نی
رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است *** از آن زمان که بر این آستان نهادم روی
فراز مسند خورشید تکیه گاه من است *** گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ
تو در طریق ادب باش و گو گناه من است ***

فارسی Transliterate

English

ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است
ببین که در طلبت حال مردمان چون است *** به یاد لعل تو و چشم مست میگونت
ز جام غم می لعلی که می‌خورم خون است *** ز مشرق سر کو آفتاب طلعت تو
اگر طلوع کند طالعم همایون است *** حکایت لب شیرین کلام فرهاد است
شکنج طره لیلی مقام مجنون است *** دلم بجو که قدت همچو سرو دلجوی است
سخن بگو که کلامت لطیف و موزون است *** ز دور باده به جان راحتی رسان ساقی
که رنج خاطرم از جور دور گردون است *** از آن دمی که ز چشمم برفت رود عزیز
کنار دامن من همچو رود جیحون است *** چگونه شاد شود اندرون غمگینم
به اختیار که از اختیار بیرون است *** ز بیخودی طلب یار می‌کند حافظ
چو مفلسی که طلبکار گنج قارون است ***

فارسی Transliterate

English

روزگاریست که سودای بتان دین من است
غم این کار نشاط دل غمگین من است *** دیدن روی تو را دیده جان بین باید
وین کجا مرتبه چشم جهان بین من است *** یار من باش که زیب فلک و زینت دهر
از مه روی تو و اشک چو پروین من است *** تا مرا عشق تو تعلیم سخن گفتن کرد
خلق را ورد زبان مدحت و تحسین من است *** دولت فقر خدایا به من ارزانی دار
کاین کرامت سبب حشمت و تمکین من است *** واعظ شحنه شناس این عظمت گو مفروش
زان که منزلگه سلطان دل مسکین من است *** یا رب این کعبه مقصود تماشاگه کیست
که مغیلان طریقش گل و نسرین من است *** حافظ از حشمت پرویز دگر قصه مخوان
که لبش جرعه کش خسرو شیرین من است ***

فارسی Transliterate

English

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است
وز پی دیدن او دادن جان کار من است *** شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز
هر که دل بردن او دید و در انکار من است *** ساروان رخت به دروازه مبر کان سر کو
شاهراهیست که منزلگه دلدار من است *** بنده طالع خویشم که در این قحط وفا
عشق آن لولی سرمست خریدار من است *** طبله عطر گل و زلف عبیرافشانش
فیض یک شمه ز بوی خوش عطار من است *** باغبان همچو نسیمم ز در خویش مران
کآب گلزار تو از اشک چو گلنار من است *** شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود
نرگس او که طبیب دل بیمار من است *** آن که در طرز غزل نکته به حافظ آموخت
یار شیرین سخن نادره گفتار من است ***

فارسی Transliterate

English

به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است
بکش به غمزه که اینش سزای خویشتن است *** گرت ز دست برآید مراد خاطر ما
به دست باش که خیری به جای خویشتن است *** به جانت ای بت شیرین دهن که همچون شمع
شبان تیره مرادم فنای خویشتن است *** چو رای عشق زدی با تو گفتم ای بلبل
مکن که آن گل خندان برای خویشتن است *** به مشک چین و چگل نیست بوی گل محتاج
که نافه‌هاش ز بند قبای خویشتن است *** مرو به خانه ارباب بی‌مروت دهر
که گنج عافیتت در سرای خویشتن است *** بسوخت حافظ و در شرط عشقبازی او
هنوز بر سر عهد و وفای خویشتن است ***

فارسی Transliterate

English

روضه خلد برین خلوت درویشان است
مایه محتشمی خدمت درویشان است *** گنج عزلت که طلسمات عجایب دارد
فتح آن در نظر رحمت درویشان است *** قصر فردوس که رضوانش به دربانی رفت
منظری از چمن نزهت درویشان است *** آن چه زر می‌شود از پرتو آن قلب سیاه
کیمیاییست که در صحبت درویشان است *** آن که پیشش بنهد تاج تکبر خورشید
کبریاییست که در حشمت درویشان است *** دولتی را که نباشد غم از آسیب زوال
بی تکلف بشنو دولت درویشان است *** خسروان قبله حاجات جهانند ولی
سببش بندگی حضرت درویشان است *** روی مقصود که شاهان به دعا می‌طلبند
مظهرش آینه طلعت درویشان است *** از کران تا به کران لشکر ظلم است ولی
از ازل تا به ابد فرصت درویشان است *** ای توانگر مفروش این همه نخوت که تو را
سر و زر در کنف همت درویشان است *** گنج قارون که فرو می‌شود از قهر هنوز
خوانده باشی که هم از غیرت درویشان است *** من غلام نظر آصف عهدم کو را
صورت خواجگی و سیرت درویشان است *** حافظ ار آب حیات ازلی می‌خواهی
منبعش خاک در خلوت درویشان است ***

فارسی Transliterate

English

صوفی از پرتو می راز نهانی دانست
گوهر هر کس از این لعل توانی دانست *** قدر مجموعه گل مرغ سحر داند و بس
که نه هر کو ورقی خواند معانی دانست *** عرضه کردم دو جهان بر دل کارافتاده
بجز از عشق تو باقی همه فانی دانست *** آن شد اکنون که ز ابنای عوام اندیشم
محتسب نیز در این عیش نهانی دانست *** دلبر آسایش ما مصلحت وقت ندید
ور نه از جانب ما دل نگرانی دانست *** سنگ و گل را کند از یمن نظر لعل و عقیق
هر که قدر نفس باد یمانی دانست *** ای که از دفتر عقل آیت عشق آموزی
ترسم این نکته به تحقیق ندانی دانست *** می بیاور که ننازد به گل باغ جهان
هر که غارتگری باد خزانی دانست *** حافظ این گوهر منظوم که از طبع انگیخت
ز اثر تربیت آصف ثانی دانست ***

فارسی Transliterate

English

به کوی میکده هر سالکی که ره دانست
دری دگر زدن اندیشه تبه دانست *** زمانه افسر رندی نداد جز به کسی
که سرفرازی عالم در این کله دانست *** بر آستانه میخانه هر که یافت رهی
ز فیض جام می اسرار خانقه دانست *** هر آن که راز دو عالم ز خط ساغر خواند
رموز جام جم از نقش خاک ره دانست *** ورای طاعت دیوانگان ز ما مطلب
که شیخ مذهب ما عاقلی گنه دانست *** دلم ز نرگس ساقی امان نخواست به جان
چرا که شیوه آن ترک دل سیه دانست *** ز جور کوکب طالع سحرگهان چشمم
چنان گریست که ناهید دید و مه دانست *** حدیث حافظ و ساغر که می‌زند پنهان
چه جای محتسب و شحنه پادشه دانست *** بلندمرتبه شاهی که نه رواق سپهر
نمونه‌ای ز خم طاق بارگه دانست ***

فارسی Transliterate

English

در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است
صراحی می ناب و سفینه غزل است *** جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ است
پیاله گیر که عمر عزیز بی‌بدل است *** نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بی عمل است *** به چشم عقل در این رهگذار پرآشوب
جهان و کار جهان بی‌ثبات و بی‌محل است *** بگیر طره مه چهره‌ای و قصه مخوان
که سعد و نحس ز تاثیر زهره و زحل است *** دلم امید فراوان به وصل روی تو داشت
ولی اجل به ره عمر رهزن امل است *** به هیچ دور نخواهند یافت هشیارش
چنین که حافظ ما مست باده ازل است ***

فارسی Transliterate