فارسی Transliterate

English

گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت
ور ز هندوی شما بر ما جفایی رفت رفت *** برق عشق ار خرمن پشمینه پوشی سوخت سوخت
جور شاه کامران گر بر گدایی رفت رفت *** در طریقت رنجش خاطر نباشد می بیار
هر کدورت را که بینی چون صفایی رفت رفت *** عشقبازی را تحمل باید ای دل پای دار
گر ملالی بود بود و گر خطایی رفت رفت *** گر دلی از غمزه دلدار باری برد برد
ور میان جان و جانان ماجرایی رفت رفت *** از سخن چینان ملالت‌ها پدید آمد ولی
گر میان همنشینان ناسزایی رفت رفت *** عیب حافظ گو مکن واعظ که رفت از خانقاه
پای آزادی چه بندی گر به جایی رفت رفت ***

فارسی Transliterate

English

ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
درده قدح که موسم ناموس و نام رفت *** وقت عزیز رفت بیا تا قضا کنیم
عمری که بی حضور صراحی و جام رفت *** مستم کن آن چنان که ندانم ز بیخودی
در عرصه خیال که آمد کدام رفت *** بر بوی آن که جرعه جامت به ما رسد
در مصطبه دعای تو هر صبح و شام رفت *** دل را که مرده بود حیاتی به جان رسید
تا بویی از نسیم می‌اش در مشام رفت *** زاهد غرور داشت سلامت نبرد راه
رند از ره نیاز به دارالسلام رفت *** نقد دلی که بود مرا صرف باده شد
قلب سیاه بود از آن در حرام رفت *** در تاب توبه چند توان سوخت همچو عود
می ده که عمر در سر سودای خام رفت *** دیگر مکن نصیحت حافظ که ره نیافت
گمگشته‌ای که باده نابش به کام رفت ***

فارسی Transliterate

English

آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت
آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت *** تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بین
کس واقف ما نیست که از دیده چه‌ها رفت *** بر شمع نرفت از گذر آتش دل دوش
آن دود که از سوز جگر بر سر ما رفت *** دور از رخ تو دم به دم از گوشه چشمم
سیلاب سرشک آمد و طوفان بلا رفت *** از پای فتادیم چو آمد غم هجران
در درد بمردیم چو از دست دوا رفت *** دل گفت وصالش به دعا باز توان یافت
عمریست که عمرم همه در کار دعا رفت *** احرام چه بندیم چو آن قبله نه این جاست
در سعی چه کوشیم چو از مروه صفا رفت *** دی گفت طبیب از سر حسرت چو مرا دید
هیهات که رنج تو ز قانون شفا رفت *** ای دوست به پرسیدن حافظ قدمی نه
زان پیش که گویند که از دار فنا رفت ***

فارسی Transliterate

English

صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت
ناز کم کن که در این باغ بسی چون تو شکفت *** گل بخندید که از راست نرنجیم ولی
هیچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت *** گر طمع داری از آن جام مرصع می لعل
ای بسا در که به نوک مژه‌ات باید سفت *** تا ابد بوی محبت به مشامش نرسد
هر که خاک در میخانه به رخساره نرفت *** در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا
زلف سنبل به نسیم سحری می‌آشفت *** گفتم ای مسند جم جام جهان بینت کو
گفت افسوس که آن دولت بیدار بخفت *** سخن عشق نه آن است که آید به زبان
ساقیا می ده و کوتاه کن این گفت و شنفت *** اشک حافظ خرد و صبر به دریا انداخت
چه کند سوز غم عشق نیارست نهفت ***

فارسی Transliterate

English

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت *** من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت *** همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت *** سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت *** ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل
تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت *** نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس
پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت *** حافظا روز اجل گر به کف آری جامی
یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت ***

فارسی Transliterate

English

کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت
من و شراب فرح بخش و یار حورسرشت *** گدا چرا نزند لاف سلطنت امروز
که خیمه سایه ابر است و بزمگه لب کشت *** چمن حکایت اردیبهشت می‌گوید
نه عاقل است که نسیه خرید و نقد بهشت *** به می عمارت دل کن که این جهان خراب
بر آن سر است که از خاک ما بسازد خشت *** وفا مجوی ز دشمن که پرتوی ندهد
چو شمع صومعه افروزی از چراغ کنشت *** مکن به نامه سیاهی ملامت من مست
که آگه است که تقدیر بر سرش چه نوشت *** قدم دریغ مدار از جنازه حافظ
که گر چه غرق گناه است می‌رود به بهشت ***

فارسی Transliterate

English

دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت
بشکست عهد وز غم ما هیچ غم نداشت *** یا رب مگیرش ار چه دل چون کبوترم
افکند و کشت و عزت صید حرم نداشت *** بر من جفا ز بخت من آمد وگرنه یار
حاشا که رسم لطف و طریق کرم نداشت *** با این همه هر آن که نه خواری کشید از او
هر جا که رفت هیچ کسش محترم نداشت *** ساقی بیار باده و با محتسب بگو
انکار ما مکن که چنین جام جم نداشت *** هر راهرو که ره به حریم درش نبرد
مسکین برید وادی و ره در حرم نداشت *** حافظ ببر تو گوی فصاحت که مدعی
هیچش هنر نبود و خبر نیز هم نداشت ***

فارسی Transliterate

English

بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت
و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌های زار داشت *** گفتمش در عین وصل این ناله و فریاد چیست
گفت ما را جلوه معشوق در این کار داشت *** یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض
پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت *** در نمی‌گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست
خرم آن کز نازنینان بخت برخوردار داشت *** خیز تا بر کلک آن نقاش جان افشان کنیم
کاین همه نقش عجب در گردش پرگار داشت *** گر مرید راه عشقی فکر بدنامی مکن
شیخ صنعان خرقه رهن خانه خمار داشت *** وقت آن شیرین قلندر خوش که در اطوار سیر
ذکر تسبیح ملک در حلقه زنار داشت *** چشم حافظ زیر بام قصر آن حوری سرشت
شیوه جنات تجری تحتها الانهار داشت ***

فارسی Transliterate

English

جز آستان توام در جهان پناهی نیست
سر مرا بجز این در حواله گاهی نیست *** عدو چو تیغ کشد من سپر بیندازم
که تیغ ما بجز از ناله‌ای و آهی نیست *** چرا ز کوی خرابات روی برتابم
کز این به هم به جهان هیچ رسم و راهی نیست *** زمانه گر بزند آتشم به خرمن عمر
بگو بسوز که بر من به برگ کاهی نیست *** غلام نرگس جماش آن سهی سروم
که از شراب غرورش به کس نگاهی نیست *** مباش در پی آزار و هر چه خواهی کن
که در شریعت ما غیر از این گناهی نیست *** عنان کشیده رو ای پادشاه کشور حسن
که نیست بر سر راهی که دادخواهی نیست *** چنین که از همه سو دام راه می‌بینم
به از حمایت زلفش مرا پناهی نیست *** خزینه دل حافظ به زلف و خال مده
که کارهای چنین حد هر سیاهی نیست ***

فارسی Transliterate

English

خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست
تاب آن زلف پریشان تو بی چیزی نیست *** از لبت شیر روان بود که من می‌گفتم
این شکر گرد نمکدان تو بی چیزی نیست *** جان درازی تو بادا که یقین می‌دانم
در کمان ناوک مژگان تو بی چیزی نیست *** مبتلایی به غم محنت و اندوه فراق
ای دل این ناله و افغان تو بی چیزی نیست *** دوش باد از سر کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاک گریبان تو بی چیزی نیست *** درد عشق ار چه دل از خلق نهان می‌دارد
حافظ این دیده گریان تو بی چیزی نیست ***