فارسی Transliterate

English

گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو
باد بهار می‌وزد باده خوشگوار کو *** هر گل نو ز گلرخی یاد همی‌کند ولی
گوش سخن شنو کجا دیده اعتبار کو *** مجلس بزم عیش را غالیه مراد نیست
ای دم صبح خوش نفس نافه زلف یار کو *** حسن فروشی گلم نیست تحمل ای صبا
دست زدم به خون دل بهر خدا نگار کو *** شمع سحرگهی اگر لاف ز عارض تو زد
خصم زبان دراز شد خنجر آبدار کو *** گفت مگر ز لعل من بوسه نداری آرزو
مردم از این هوس ولی قدرت و اختیار کو *** حافظ اگر چه در سخن خازن گنج حکمت است
از غم روزگار دون طبع سخن گزار کو ***

فارسی Transliterate

English

ای پیک راستان خبر یار ما بگو
احوال گل به بلبل دستان سرا بگو *** ما محرمان خلوت انسیم غم مخور
با یار آشنا سخن آشنا بگو *** برهم چو می‌زد آن سر زلفین مشکبار
با ما سر چه داشت ز بهر خدا بگو *** هر کس که گفت خاک در دوست توتیاست
گو این سخن معاینه در چشم ما بگو *** آن کس که منع ما ز خرابات می‌کند
گو در حضور پیر من این ماجرا بگو *** گر دیگرت بر آن در دولت گذر بود
بعد از ادای خدمت و عرض دعا بگو *** هر چند ما بدیم تو ما را بدان مگیر
شاهانه ماجرای گناه گدا بگو *** بر این فقیر نامه آن محتشم بخوان
با این گدا حکایت آن پادشا بگو *** جان‌ها ز دام زلف چو بر خاک می‌فشاند
بر آن غریب ما چه گذشت ای صبا بگو *** جان پرور است قصهٔ ارباب معرفت
رمزی برو بپرس حدیثی بیا بگو *** حافظ گرت به مجلس او راه می‌دهند
می نوش و ترک زرق ز بهر خدا بگو ***

فارسی Transliterate

English

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو *** غلام چشم آن ترکم که در خواب خوش مستی
نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو *** هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش
که باشد مه که بنماید ز طاق آسمان ابرو *** رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دم
هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو *** روان گوشه گیران را جبینش طرفه گلزاریست
که بر طرف سمن زارش همی‌گردد چمان ابرو *** دگر حور و پری را کس نگوید با چنین حسنی
که این را این چنین چشم است و آن را آن چنان ابرو *** تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو *** اگر چه مرغ زیرک بود حافظ در هواداری
به تیر غمزه صیدش کرد چشم آن کمان ابرو ***

فارسی Transliterate

English

خط عذار یار که بگرفت ماه از او
خوش حلقه‌ایست لیک به در نیست راه از او *** ابروی دوست گوشه محراب دولت است
آن جا بمال چهره و حاجت بخواه از او *** ای جرعه نوش مجلس جم سینه پاک دار
کآیینه‌ایست جام جهان بین که آه از او *** کردار اهل صومعه‌ام کرد می پرست
این دود بین که نامه من شد سیاه از او *** سلطان غم هر آن چه تواند بگو بکن
من برده‌ام به باده فروشان پناه از او *** ساقی چراغ می به ره آفتاب دار
گو برفروز مشعله صبحگاه از او *** آبی به روزنامه اعمال ما فشان
باشد توان سترد حروف گناه از او *** حافظ که ساز مطرب عشاق ساز کرد
خالی مباد عرصه این بزمگاه از او *** آیا در این خیال که دارد گدای شهر
روزی بود که یاد کند پادشاه از او ***

فارسی Transliterate

English

ای خونبهای نافه چین خاک راه تو
خورشید سایه پرور طرف کلاه تو *** نرگس کرشمه می‌برد از حد برون خرام
ای من فدای شیوه چشم سیاه تو *** خونم بخور که هیچ ملک با چنان جمال
از دل نیایدش که نویسد گناه تو *** آرام و خواب خلق جهان را سبب تویی
زان شد کنار دیده و دل تکیه گاه تو *** با هر ستاره‌ای سر و کار است هر شبم
از حسرت فروغ رخ همچو ماه تو *** یاران همنشین همه از هم جدا شدند
ماییم و آستانه دولت پناه تو *** حافظ طمع مبر ز عنایت که عاقبت
آتش زند به خرمن غم دود آه تو ***

فارسی Transliterate

English

ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو
زینت تاج و نگین از گوهر والای تو *** آفتاب فتح را هر دم طلوعی می‌دهد
از کلاه خسروی رخسار مه سیمای تو *** جلوه گاه طایر اقبال باشد هر کجا
سایه‌اندازد همای چتر گردون سای تو *** از رسوم شرع و حکمت با هزاران اختلاف
نکته‌ای هرگز نشد فوت از دل دانای تو *** آب حیوانش ز منقار بلاغت می‌چکد
طوطی خوش لهجه یعنی کلک شکرخای تو *** گر چه خورشید فلک چشم و چراغ عالم است
روشنایی بخش چشم اوست خاک پای تو *** آن چه اسکندر طلب کرد و ندادش روزگار
جرعه‌ای بود از زلال جام جان افزای تو *** عرض حاجت در حریم حضرتت محتاج نیست
راز کس مخفی نماند با فروغ رای تو *** خسروا پیرانه سر حافظ جوانی می‌کند
بر امید عفو جان بخش گنه فرسای تو ***

فارسی Transliterate

English

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو *** ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو *** من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو *** دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
گوشه تاج سلطنت می‌شکند گدای تو *** خرقه زهد و جام می گر چه نه درخور همند
این همه نقش می‌زنم از جهت رضای تو *** شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو *** شاه‌نشین چشم من تکیه گه خیال توست
جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو *** خوش چمنیست عارضت خاصه که در بهار حسن
حافظ خوش کلام شد مرغ سخنسرای تو ***

فارسی Transliterate

English

ای آفتاب آینه دار جمال تو
مشک سیاه مجمره گردان خال تو *** صحن سرای دیده بشستم ولی چه سود
کاین گوشه نیست درخور خیل خیال تو *** در اوج ناز و نعمتی ای پادشاه حسن
یا رب مباد تا به قیامت زوال تو *** مطبوعتر ز نقش تو صورت نبست باز
طغرانویس ابروی مشکین مثال تو *** در چین زلفش ای دل مسکین چگونه‌ای
کشفته گفت باد صبا شرح حال تو *** برخاست بوی گل ز در آشتی درآی
ای نوبهار ما رخ فرخنده فال تو *** تا آسمان ز حلقه به گوشان ما شود
کو عشوه‌ای ز ابروی همچون هلال تو *** تا پیش بخت بازروم تهنیت کنان
کو مژده‌ای ز مقدم عید وصال تو *** این نقطه سیاه که آمد مدار نور
عکسیست در حدیقه بینش ز خال تو *** در پیش شاه عرض کدامین جفا کنم
شرح نیازمندی خود یا ملال تو *** حافظ در این کمند سر سرکشان بسیست
سودای کج مپز که نباشد مجال تو ***

فارسی Transliterate

English

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو *** گفتم ای بخت بخفتیدی و خورشید دمید
گفت با این همه از سابقه نومید مشو *** گر روی پاک و مجرد چو مسیحا به فلک
از چراغ تو به خورشید رسد صد پرتو *** تکیه بر اختر شب دزد مکن کاین عیار
تاج کاووس ببرد و کمر کیخسرو *** گوشوار زر و لعل ار چه گران دارد گوش
دور خوبی گذران است نصیحت بشنو *** چشم بد دور ز خال تو که در عرصه حسن
بیدقی راند که برد از مه و خورشید گرو *** آسمان گو مفروش این عظمت کاندر عشق
خرمن مه به جوی خوشه پروین به دو جو *** آتش زهد و ریا خرمن دین خواهد سوخت
حافظ این خرقه پشمینه بینداز و برو ***