/
Ἑλληνική Transliterate
English
Ajax 1093-1117
Τεῦκρος
οὐκ ἄν ποτ᾽ , ἄνδρες , ἄνδρα θαυμάσαιμ᾽ ἔτι ,
ὃς μηδὲν ὢν γοναῖσιν εἶθ᾽ ἁμαρτάνει ,
ὅθ᾽ οἱ δοκοῦντες εὐγενεῖς πεφυκέναι 1095
τοιαῦθ᾽ ἁμαρτάνουσιν ἐν λόγοις ἔπη :
ἄγ᾽ εἴπ᾽ ἀπ᾽ ἀρχῆς αὖθις , ἦ σὺ φὴς ἄγειν
τόνδ᾽ ἄνδρ᾽ Ἀχαιοῖς δεῦρο σύμμαχον λαβών ;
οὐκ αὐτὸς ἐξέπλευσεν ὡς αὑτοῦ κρατῶν ;
ποῦ σὺ στρατηγεῖς τοῦδε ; ποῦ δὲ σοὶ λεῶν 1100
ἔξεστ᾽ ἀνάσσειν ὧν ὅδ᾽ ἤγαγ᾽ οἴκοθεν ;
Σπάρτης ἀνάσσων ἦλθες , οὐχ ἡμῶν κρατῶν :
οὐδ᾽ ἔσθ᾽ ὅπου σοὶ τόνδε κοσμῆσαι πλέον
ἀρχῆς ἔκειτο θεσμὸς ἢ καὶ τῷδε σέ .
ὕπαρχος ἄλλων δεῦρ᾽ ἔπλευσας , οὐχ ὅλων 1105
στρατηγός , ὥστ᾽ Αἴαντος ἡγεῖσθαί ποτε .
ἀλλ᾽ ὧνπερ ἄρχεις ἄρχε καὶ τὰ σέμν᾽ ἔπη
κόλαζ᾽ ἐκείνους : τόνδε δ᾽ , εἴτε μὴ σὺ φὴς
εἴθ᾽ ἅτερος στρατηγός , εἰς ταφὰς ἐγὼ
θήσω δικαίως , οὐ τὸ σὸν δείσας στόμα . 1110
οὐ γάρ τι τῆς σῆς εἵνεκ᾽ ἐστρατεύσατο
γυναικός , ὥσπερ οἱ πόνου πολλοῦ πλέῳ ,
ἀλλ᾽ εἵνεχ᾽ ὅρκων οἷσιν ἦν ἐνώμοτος ,
σοῦ δ᾽ οὐδέν : οὐ γὰρ ἠξίου τοὺς μηδένας .
πρὸς ταῦτα πλείους δεῦρο κήρυκας λαβὼν 1115
καὶ τὸν στρατηγὸν ἧκε , τοῦ δὲ σοῦ ψόφου
οὐκ ἂν στραφείην , ἕως ἂν ᾖς οἷός περ εἶ .
οὐκ ἄν ποτ᾽ , ἄνδρες , ἄνδρα θαυμάσαιμ᾽ ἔτι ,
ὃς μηδὲν ὢν γοναῖσιν εἶθ᾽ ἁμαρτάνει ,
ὅθ᾽ οἱ δοκοῦντες εὐγενεῖς πεφυκέναι 1095
τοιαῦθ᾽ ἁμαρτάνουσιν ἐν λόγοις ἔπη :
ἄγ᾽ εἴπ᾽ ἀπ᾽ ἀρχῆς αὖθις , ἦ σὺ φὴς ἄγειν
τόνδ᾽ ἄνδρ᾽ Ἀχαιοῖς δεῦρο σύμμαχον λαβών ;
οὐκ αὐτὸς ἐξέπλευσεν ὡς αὑτοῦ κρατῶν ;
ποῦ σὺ στρατηγεῖς τοῦδε ; ποῦ δὲ σοὶ λεῶν 1100
ἔξεστ᾽ ἀνάσσειν ὧν ὅδ᾽ ἤγαγ᾽ οἴκοθεν ;
Σπάρτης ἀνάσσων ἦλθες , οὐχ ἡμῶν κρατῶν :
οὐδ᾽ ἔσθ᾽ ὅπου σοὶ τόνδε κοσμῆσαι πλέον
ἀρχῆς ἔκειτο θεσμὸς ἢ καὶ τῷδε σέ .
ὕπαρχος ἄλλων δεῦρ᾽ ἔπλευσας , οὐχ ὅλων 1105
στρατηγός , ὥστ᾽ Αἴαντος ἡγεῖσθαί ποτε .
ἀλλ᾽ ὧνπερ ἄρχεις ἄρχε καὶ τὰ σέμν᾽ ἔπη
κόλαζ᾽ ἐκείνους : τόνδε δ᾽ , εἴτε μὴ σὺ φὴς
εἴθ᾽ ἅτερος στρατηγός , εἰς ταφὰς ἐγὼ
θήσω δικαίως , οὐ τὸ σὸν δείσας στόμα . 1110
οὐ γάρ τι τῆς σῆς εἵνεκ᾽ ἐστρατεύσατο
γυναικός , ὥσπερ οἱ πόνου πολλοῦ πλέῳ ,
ἀλλ᾽ εἵνεχ᾽ ὅρκων οἷσιν ἦν ἐνώμοτος ,
σοῦ δ᾽ οὐδέν : οὐ γὰρ ἠξίου τοὺς μηδένας .
πρὸς ταῦτα πλείους δεῦρο κήρυκας λαβὼν 1115
καὶ τὸν στρατηγὸν ἧκε , τοῦ δὲ σοῦ ψόφου
οὐκ ἂν στραφείην , ἕως ἂν ᾖς οἷός περ εἶ .
TEUCER
Fellow soldiers ,
never again will I be much surprised
if someone born a nobody goes wrong ,
since those apparently of noble birth 1310
can make so many errors when they speak .
Come , tell me once more from the beginning—
do you really think it was you personally
who led Ajax here an Argive ally ?
Did he not sail to Troy all on his own ,
under his own command ? In what respect
are you this man’s superior ? On what ground [ 1100 ]
do you have any right to rule those men
whom he led here from home ? You came to Troy
as king of Sparta . You do not govern us . 1320
Under no circumstance did some right to rule
or give him orders lie within your power ,
just as he possessed no right to order you .
You sailed here a subordinate to others ,
not as commander of the entire force
who could at any time tell Ajax what to do .
Go , be king of those you rule by right—
use those proud words of yours to punish them .
But I will set this body in a grave ,
as justice says I should , even though you 1330
or any other general forbids it .
I am not afraid of your pronouncements .
Ajax did not join the expedition
because that woman was a wife of yours ,
as did those toiling Spartan drudges—no—
but because he’d sworn an oath to do it . ( 25 )
You were no part of it . He never valued
men worth nothing . And so when you return ,
come back here and bring more heralds with you ,
as well as the commander . Your vain chat 1340
is not something that really bothers me ,
not while you stay the kind of man you are .
Fellow soldiers ,
never again will I be much surprised
if someone born a nobody goes wrong ,
since those apparently of noble birth 1310
can make so many errors when they speak .
Come , tell me once more from the beginning—
do you really think it was you personally
who led Ajax here an Argive ally ?
Did he not sail to Troy all on his own ,
under his own command ? In what respect
are you this man’s superior ? On what ground [ 1100 ]
do you have any right to rule those men
whom he led here from home ? You came to Troy
as king of Sparta . You do not govern us . 1320
Under no circumstance did some right to rule
or give him orders lie within your power ,
just as he possessed no right to order you .
You sailed here a subordinate to others ,
not as commander of the entire force
who could at any time tell Ajax what to do .
Go , be king of those you rule by right—
use those proud words of yours to punish them .
But I will set this body in a grave ,
as justice says I should , even though you 1330
or any other general forbids it .
I am not afraid of your pronouncements .
Ajax did not join the expedition
because that woman was a wife of yours ,
as did those toiling Spartan drudges—no—
but because he’d sworn an oath to do it . ( 25 )
You were no part of it . He never valued
men worth nothing . And so when you return ,
come back here and bring more heralds with you ,
as well as the commander . Your vain chat 1340
is not something that really bothers me ,
not while you stay the kind of man you are .
Übung
/
Mesnevi
/
The Mathnawi of Jalal ad-Din Rumi
/
فارسی
English
Deutsch
10 آتش عشقست کاندر نی فتاد جوشش عشقست کاندر می فتاد
11 نی حریف هر که از یاری برید پرده هااش پرده های ما درید
12 همچو نی زهری و تریاقی که دید همچو نی دمساز و مشتاقی که دید
13 نی حدیث راه پر خون می کند قصه های عشق مجنون می کند
14 محرم این هوش جز بیهوش نیست مر زبان را مشتری چون گوش نیست
15 در غم ما روز ها بیگاه شد روز ها با سوز ها همراه شد
16 روزها گر رفت گو رو باک نیست تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست
17 هر که جز ماهی ز آبش سير شد هر که بی روزيست روزش دير شد
[ 10 ] ’Tis the fire of Love that is in the reed , ‘tis the fervour of Love that is in the wine .
The reed is the comrade of every one who has been parted from a friend : its strains pierced our hearts .
Who ever saw a poison and antidote like the reed ? Who ever saw a sympathiser and a longing lover like the reed ?
The reed tells of the Way full of blood and recounts stories of the passion of Majnun .
Only to the senseless is this sense confided : the tongue hath no customer save the ear .
[ 15 ] In our woe the days ( of life ) have become untimely : our days travel hand in hand with burning griefs .
If our days are gone , let them go ! – ʿtis no matter . Do Thou remain , for none is holy as Thou art !
Whoever is not a fish becomes sated with His water ; whoever is without daily bread finds the day long .
The reed is the comrade of every one who has been parted from a friend : its strains pierced our hearts .
Who ever saw a poison and antidote like the reed ? Who ever saw a sympathiser and a longing lover like the reed ?
The reed tells of the Way full of blood and recounts stories of the passion of Majnun .
Only to the senseless is this sense confided : the tongue hath no customer save the ear .
[ 15 ] In our woe the days ( of life ) have become untimely : our days travel hand in hand with burning griefs .
If our days are gone , let them go ! – ʿtis no matter . Do Thou remain , for none is holy as Thou art !
Whoever is not a fish becomes sated with His water ; whoever is without daily bread finds the day long .
[ 10 ] Der Liebe Glut ist’s , die im Rohre saust ,
Der Liebe Seufzen , das im Wein aufbraust .
Getrennter Liebenden Gefährtin sie ,
Zerreißt das Innerste die Melodie .
Als Gift , als Gegengift stets unvergleichlich ,
An Mitgefühl und Sehnsucht unerreichlich ,
Gibt sie vom Pfad im Blute uns Bericht ,
Von Medschnuns Liebe singt sie manch Gedicht .
Vertraut mit diesem Sinn ist nur der Tor ,
Gleichwie der Zunge Kundsmann nur das Ohr .
[ 15 ] In Leid sind unsre Tage hingeflogen ,
Und mit den Tagen Plagen mitgezogen !
Und ziehn die Tage , laß sie ziehn in Ruh‘ ,
O du der Reinen Reinster , daure du !
Den Fisch nur sättigt nie die Flut , doch lang
Sind des Darbenden Tage , lang und bang .
Der Liebe Seufzen , das im Wein aufbraust .
Getrennter Liebenden Gefährtin sie ,
Zerreißt das Innerste die Melodie .
Als Gift , als Gegengift stets unvergleichlich ,
An Mitgefühl und Sehnsucht unerreichlich ,
Gibt sie vom Pfad im Blute uns Bericht ,
Von Medschnuns Liebe singt sie manch Gedicht .
Vertraut mit diesem Sinn ist nur der Tor ,
Gleichwie der Zunge Kundsmann nur das Ohr .
[ 15 ] In Leid sind unsre Tage hingeflogen ,
Und mit den Tagen Plagen mitgezogen !
Und ziehn die Tage , laß sie ziehn in Ruh‘ ,
O du der Reinen Reinster , daure du !
Den Fisch nur sättigt nie die Flut , doch lang
Sind des Darbenden Tage , lang und bang .
Gruppenarbeit
/
فارسی
English
Deutsch
در نيابد حالِ پخته هيچ جام پس سخن کوتاه بايد والسلام
19 بند بگسل باش آزاد ای پسر چند باشی بندِ سيم و بندِ زر
20 گر بريزی بحررا در کوزۀ چند گُنجد قسمت يک روزۀ
21 کوزۀ چشم حريصان پر نشد تا صدف قانع نشد پر دُر نشد
22 هر کرا جامه ز عشقی چاک شد او ز حرص و جملۀ عيبی پاک شد
23 شاد باش ای عشقِ خوش سودای ما ای طبيت جملۀ علتهای ما
24 ای دوای نخوت و ناموسِ ما ای تو افلاطون و جالينوس ما
25 جسم خاک از عشق بر افلاک شد کوه در رقص آمد و چالاک شد
26 عشق جان طور آمد عاشقا طور مست و خَرَّ موسی صاعقا
19 بند بگسل باش آزاد ای پسر چند باشی بندِ سيم و بندِ زر
20 گر بريزی بحررا در کوزۀ چند گُنجد قسمت يک روزۀ
21 کوزۀ چشم حريصان پر نشد تا صدف قانع نشد پر دُر نشد
22 هر کرا جامه ز عشقی چاک شد او ز حرص و جملۀ عيبی پاک شد
23 شاد باش ای عشقِ خوش سودای ما ای طبيت جملۀ علتهای ما
24 ای دوای نخوت و ناموسِ ما ای تو افلاطون و جالينوس ما
25 جسم خاک از عشق بر افلاک شد کوه در رقص آمد و چالاک شد
26 عشق جان طور آمد عاشقا طور مست و خَرَّ موسی صاعقا
None that is raw understands the state of the ripe : therefore my words must be brief . Farewell !
O son , burst thy chains and be free ! How long wilt thou be a bondsman to silver and gold ?
[ 20 ] If thou pour the sea into a pitcher , how much will it hold ? One dayʿs store .
The pitcher , the eye of the covetous , never becomes full : the oyster shell is not filled with pearls until it is contented .
He ( alone ) whose garment is rented by a ( mighty ) love is purged of covetousness and all defect .
Hail , O Love that bringest us good gain – thou that art the physician of all our ills ,
The remedy of our pride and vainglory , our Plato and our Galen !
[ 25 ] Through Love the earthly body soared to the skies : the mountain began to dance and became nimble .
Love inspired Mount Sinai , O lover , ( so that ) Sinai ( was made ) drunken and Moses fell in a swoon .
O son , burst thy chains and be free ! How long wilt thou be a bondsman to silver and gold ?
[ 20 ] If thou pour the sea into a pitcher , how much will it hold ? One dayʿs store .
The pitcher , the eye of the covetous , never becomes full : the oyster shell is not filled with pearls until it is contented .
He ( alone ) whose garment is rented by a ( mighty ) love is purged of covetousness and all defect .
Hail , O Love that bringest us good gain – thou that art the physician of all our ills ,
The remedy of our pride and vainglory , our Plato and our Galen !
[ 25 ] Through Love the earthly body soared to the skies : the mountain began to dance and became nimble .
Love inspired Mount Sinai , O lover , ( so that ) Sinai ( was made ) drunken and Moses fell in a swoon .
Aber mein Wort sei kurz ; versteht doch nicht
Der Rohe , was der Vielgeprüfte spricht .
---
Sei frei , mein Knabe , und durchbrich die Schranke ,
Zu lang war Gold und Silber dein Gedanke !
[ 20 ] Denn gössest du das Meer in einen Krug , -
Was faßt er ? Kaum für einen Tag genug .
Voll wird des Geiz’gen Aug nie ; doch verleiht
Der Muschel Perlen die Genügsamkeit .
Wem immer Liebe riß das Kleid entzwei ,
Der ist von Geiz und aller Schande frei .
O Liebe , du mein süßes Weh , Heil dir ,
Meiner Gepreßten Balsam , für und für !
Du heilst von Scham und Hochmut mein Gemüte ,
O du der alten Weisen schönste Blüte !
[ 25 ] Den Leib von Staub ließ Lieb‘ gen Himmel schweben ,
Der Berg zerbarst , den Liebe macht erbeben ;
O Freund , Horeb ist worden liebestrunken ,
Und Moses ist ohnmächtig hingesunken ! -
Der Rohe , was der Vielgeprüfte spricht .
---
Sei frei , mein Knabe , und durchbrich die Schranke ,
Zu lang war Gold und Silber dein Gedanke !
[ 20 ] Denn gössest du das Meer in einen Krug , -
Was faßt er ? Kaum für einen Tag genug .
Voll wird des Geiz’gen Aug nie ; doch verleiht
Der Muschel Perlen die Genügsamkeit .
Wem immer Liebe riß das Kleid entzwei ,
Der ist von Geiz und aller Schande frei .
O Liebe , du mein süßes Weh , Heil dir ,
Meiner Gepreßten Balsam , für und für !
Du heilst von Scham und Hochmut mein Gemüte ,
O du der alten Weisen schönste Blüte !
[ 25 ] Den Leib von Staub ließ Lieb‘ gen Himmel schweben ,
Der Berg zerbarst , den Liebe macht erbeben ;
O Freund , Horeb ist worden liebestrunken ,
Und Moses ist ohnmächtig hingesunken ! -
Mathnawi, Vorrede, Mai 2018
/
فارسی
English
Deutsch
بشنو از نی چون حکایت می کند
از جداییها شکایت می کند
2 کز نیستان تا مرا ببریده اند از نفیرم مرد و زن نالیده اند
3 سینه خواهم شرحه شرحه از فراق تا بگویم شرح درد اشتیاق
4 هر کسی دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار وصل خویش
5 من بهر جمعیتی نالان شدم جفت بدحالان و خوش حالان شدم
6 هر کسی از ظن خود شد یار من از درون من نجست اسرار من
7 سر من از ناله ی من دور نیست لیک چشم و گوش را آن نور نیست
8 تن ز جان و جان ز تن مستور نیست لیک کس را دید جان دستور نیست
9 آتشست این بانگ نای و نیست باد هر که این آتش ندارد نیست باد
از جداییها شکایت می کند
2 کز نیستان تا مرا ببریده اند از نفیرم مرد و زن نالیده اند
3 سینه خواهم شرحه شرحه از فراق تا بگویم شرح درد اشتیاق
4 هر کسی دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار وصل خویش
5 من بهر جمعیتی نالان شدم جفت بدحالان و خوش حالان شدم
6 هر کسی از ظن خود شد یار من از درون من نجست اسرار من
7 سر من از ناله ی من دور نیست لیک چشم و گوش را آن نور نیست
8 تن ز جان و جان ز تن مستور نیست لیک کس را دید جان دستور نیست
9 آتشست این بانگ نای و نیست باد هر که این آتش ندارد نیست باد
Listen to the reed how it tells a tale , complaining of separations—
Saying , " Ever since I was parted from the reed-bed , my lament hath caused man and woman to moan .
I want a bosom torn by severance , that I may unfold ( to such a one ) the pain of love-desire .
Every one who is left far from his source wishes back the time when he was united with it .
[ 5 ] In every company I uttered my wailful notes , I consorted with the unhappy and with them that rejoice .
Every one became my friend from his own opinion ; none sought out my secrets from within me .
My secret is not far from my plaint , but ear and eye lack the light ( whereby it should be apprehended ) .
Body is not veiled from soul , nor soul from body , yet none is permitted to see the soul .
This noise of the reed is fire , it is not wind : whoso hath not this fire , may he be naught !
Saying , " Ever since I was parted from the reed-bed , my lament hath caused man and woman to moan .
I want a bosom torn by severance , that I may unfold ( to such a one ) the pain of love-desire .
Every one who is left far from his source wishes back the time when he was united with it .
[ 5 ] In every company I uttered my wailful notes , I consorted with the unhappy and with them that rejoice .
Every one became my friend from his own opinion ; none sought out my secrets from within me .
My secret is not far from my plaint , but ear and eye lack the light ( whereby it should be apprehended ) .
Body is not veiled from soul , nor soul from body , yet none is permitted to see the soul .
This noise of the reed is fire , it is not wind : whoso hath not this fire , may he be naught !
Hör’ auf der Flöte Rohr , was es verkündet ,
Hör’ , wie es klagt , von Sehnsuchtsschmerz entzündet :
„Als man mich abschnitt am beschilften See ,
Da weinte alle Welt bei meinem Weh .
Ich such’ ein sehnend Herz , in dessen Wunde
Ich gieße meines Trennungsleibes Kunde :
Sehnt doch nach des Zusammenweilens Glück
Der Heimatferne allzeit sich zurück .
[ 5 ] Klagend durchzog ich drum die weite Welt ,
Und Schlechten bald , bald Guten beigesellt ,
Galt jedem ich als Freund und als Gefährte ,
– Und keiner fragte , was mein Herz beschwerte .
Und doch – so fern ist’s meiner Klage nicht ,
Den Sinnen nur fehlt der Erkenntnis Licht .
So find auch Seel’ und Leib einander klar ,
Doch welchem Aug’ stellt’ je ein Geist sich dar ? "
Kein Hauch , nein Feuer sich dem Rohr entwindet .
Verderben dem , den diese Glut nicht zündet !
Hör’ , wie es klagt , von Sehnsuchtsschmerz entzündet :
„Als man mich abschnitt am beschilften See ,
Da weinte alle Welt bei meinem Weh .
Ich such’ ein sehnend Herz , in dessen Wunde
Ich gieße meines Trennungsleibes Kunde :
Sehnt doch nach des Zusammenweilens Glück
Der Heimatferne allzeit sich zurück .
[ 5 ] Klagend durchzog ich drum die weite Welt ,
Und Schlechten bald , bald Guten beigesellt ,
Galt jedem ich als Freund und als Gefährte ,
– Und keiner fragte , was mein Herz beschwerte .
Und doch – so fern ist’s meiner Klage nicht ,
Den Sinnen nur fehlt der Erkenntnis Licht .
So find auch Seel’ und Leib einander klar ,
Doch welchem Aug’ stellt’ je ein Geist sich dar ? "
Kein Hauch , nein Feuer sich dem Rohr entwindet .
Verderben dem , den diese Glut nicht zündet !
Mathnawi, Vorrede, Teil 1
/
فارسی
English
Deutsch
1 بشنو از نی چون حکایت می کند از جداییها شکایت می کند
2 کز نیستان تا مرا ببریده اند از نفیرم مرد و زن نالیده اند
3 سینه خواهم شرحه شرحه از فراق تا بگویم شرح درد اشتیاق
4 هر کسی دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار وصل خویش
5 من بهر جمعیتی نالان شدم جفت بدحالان و خوش حالان شدم
6 هر کسی از ظن خود شد یار من از درون من نجست اسرار من
7 سر من از ناله ی من دور نیست لیک چشم و گوش را آن نور نیست
8 تن ز جان و جان ز تن مستور نیست لیک کس را دید جان دستور نیست
9 آتشست این بانگ نای و نیست باد هر که این آتش ندارد نیست باد
2 کز نیستان تا مرا ببریده اند از نفیرم مرد و زن نالیده اند
3 سینه خواهم شرحه شرحه از فراق تا بگویم شرح درد اشتیاق
4 هر کسی دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار وصل خویش
5 من بهر جمعیتی نالان شدم جفت بدحالان و خوش حالان شدم
6 هر کسی از ظن خود شد یار من از درون من نجست اسرار من
7 سر من از ناله ی من دور نیست لیک چشم و گوش را آن نور نیست
8 تن ز جان و جان ز تن مستور نیست لیک کس را دید جان دستور نیست
9 آتشست این بانگ نای و نیست باد هر که این آتش ندارد نیست باد
Listen to the reed how it tells a tale , complaining of separations—
Saying , " Ever since I was parted from the reed-bed , my lament hath caused man and woman to moan .
I want a bosom torn by severance , that I may unfold ( to such a one ) the pain of love-desire .
Every one who is left far from his source wishes back the time when he was united with it .
[ 5 ] In every company I uttered my wailful notes , I consorted with the unhappy and with them that rejoice .
Every one became my friend from his own opinion ; none sought out my secrets from within me .
My secret is not far from my plaint , but ear and eye lack the light ( whereby it should be apprehended ) .
Body is not veiled from soul , nor soul from body , yet none is permitted to see the soul .
This noise of the reed is fire , it is not wind : whoso hath not this fire , may he be naught !
Saying , " Ever since I was parted from the reed-bed , my lament hath caused man and woman to moan .
I want a bosom torn by severance , that I may unfold ( to such a one ) the pain of love-desire .
Every one who is left far from his source wishes back the time when he was united with it .
[ 5 ] In every company I uttered my wailful notes , I consorted with the unhappy and with them that rejoice .
Every one became my friend from his own opinion ; none sought out my secrets from within me .
My secret is not far from my plaint , but ear and eye lack the light ( whereby it should be apprehended ) .
Body is not veiled from soul , nor soul from body , yet none is permitted to see the soul .
This noise of the reed is fire , it is not wind : whoso hath not this fire , may he be naught !
Hör’ auf der Flöte Rohr , was es verkündet ,
Hör’ , wie es klagt , von Sehnsuchtsschmerz entzündet :
„Als man mich abschnitt am beschilften See ,
Da weinte alle Welt bei meinem Weh .
Ich such’ ein sehnend Herz , in dessen Wunde
Ich gieße meines Trennungsleibes Kunde :
Sehnt doch nach des Zusammenweilens Glück
Der Heimatferne allzeit sich zurück .
[ 5 ] Klagend durchzog ich drum die weite Welt ,
Und Schlechten bald , bald Guten beigesellt ,
Galt jedem ich als Freund und als Gefährte ,
– Und keiner fragte , was mein Herz beschwerte .
Und doch – so fern ist’s meiner Klage nicht ,
Den Sinnen nur fehlt der Erkenntnis Licht .
So find auch Seel’ und Leib einander klar ,
Doch welchem Aug’ stellt’ je ein Geist sich dar ? "
Kein Hauch , nein Feuer sich dem Rohr entwindet .
Verderben dem , den diese Glut nicht zündet !
y
Hör’ , wie es klagt , von Sehnsuchtsschmerz entzündet :
„Als man mich abschnitt am beschilften See ,
Da weinte alle Welt bei meinem Weh .
Ich such’ ein sehnend Herz , in dessen Wunde
Ich gieße meines Trennungsleibes Kunde :
Sehnt doch nach des Zusammenweilens Glück
Der Heimatferne allzeit sich zurück .
[ 5 ] Klagend durchzog ich drum die weite Welt ,
Und Schlechten bald , bald Guten beigesellt ,
Galt jedem ich als Freund und als Gefährte ,
– Und keiner fragte , was mein Herz beschwerte .
Und doch – so fern ist’s meiner Klage nicht ,
Den Sinnen nur fehlt der Erkenntnis Licht .
So find auch Seel’ und Leib einander klar ,
Doch welchem Aug’ stellt’ je ein Geist sich dar ? "
Kein Hauch , nein Feuer sich dem Rohr entwindet .
Verderben dem , den diese Glut nicht zündet !
y
The Mathnawi of Jalal ad-din Rumi
/
فارسی
English
Deutsch
آتش عشقست کاندر نی فتاد جوشش عشقست کاندر می فتاد
11 نی حریف هر که از یاری برید پرده هااش پرده های ما درید
12 همچو نی زهری و تریاقی که دید همچو نی دمساز و مشتاقی که دید
13 نی حدیث راه پر خون می کند قصه های عشق مجنون می کند
14 محرم این هوش جز بیهوش نیست مر زبان را مشتری چون گوش نیست
15 در غم ما روز ها بیگاه شد روز ها با سوز ها همراه شد
16 روزها گر رفت گو رو باک نیست تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست
17 هر که جز ماهی ز آبش سير شد هر که بی روزيست روزش دير شد
11 نی حریف هر که از یاری برید پرده هااش پرده های ما درید
12 همچو نی زهری و تریاقی که دید همچو نی دمساز و مشتاقی که دید
13 نی حدیث راه پر خون می کند قصه های عشق مجنون می کند
14 محرم این هوش جز بیهوش نیست مر زبان را مشتری چون گوش نیست
15 در غم ما روز ها بیگاه شد روز ها با سوز ها همراه شد
16 روزها گر رفت گو رو باک نیست تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست
17 هر که جز ماهی ز آبش سير شد هر که بی روزيست روزش دير شد
[ 10 ] ’Tis the fire of Love that is in the reed , ‘tis the fervour of Love that is in the wine .
The reed is the comrade of every one who has been parted from a friend : its strains pierced our hearts .
Who ever saw a poison and antidote like the reed ? Who ever saw a sympathiser and a longing lover like the reed ?
The reed tells of the Way full of blood and recounts stories of the passion of Majnun .
Only to the senseless is this sense confided : the tongue hath no customer save the ear .
[ 15 ] In our woe the days ( of life ) have become untimely : our days travel hand in hand with burning griefs .
If our days are gone , let them go ! – ʿtis no matter . Do Thou remain , for none is holy as Thou art !
Whoever is not a fish becomes sated with His water ; whoever is without daily bread finds the day long .
The reed is the comrade of every one who has been parted from a friend : its strains pierced our hearts .
Who ever saw a poison and antidote like the reed ? Who ever saw a sympathiser and a longing lover like the reed ?
The reed tells of the Way full of blood and recounts stories of the passion of Majnun .
Only to the senseless is this sense confided : the tongue hath no customer save the ear .
[ 15 ] In our woe the days ( of life ) have become untimely : our days travel hand in hand with burning griefs .
If our days are gone , let them go ! – ʿtis no matter . Do Thou remain , for none is holy as Thou art !
Whoever is not a fish becomes sated with His water ; whoever is without daily bread finds the day long .
[ 10 ] Der Liebe Glut ist’s , die im Rohre saust ,
Der Liebe Seufzen , das im Wein aufbraust .
Getrennter Liebenden Gefährtin sie ,
Zerreißt das Innerste die Melodie .
Als Gift , als Gegengift stets unvergleichlich ,
An Mitgefühl und Sehnsucht unerreichlich ,
Gibt sie vom Pfad im Blute uns Bericht ,
Von Medschnuns Liebe singt sie manch Gedicht .
Vertraut mit diesem Sinn ist nur der Tor ,
Gleichwie der Zunge Kundsmann nur das Ohr .
[ 15 ] In Leid sind unsre Tage hingeflogen ,
Und mit den Tagen Plagen mitgezogen !
Und ziehn die Tage , laß sie ziehn in Ruh‘ ,
O du der Reinen Reinster , daure du !
Den Fisch nur sättigt nie die Flut , doch lang
Sind des Darbenden Tage , lang und bang .
Der Liebe Seufzen , das im Wein aufbraust .
Getrennter Liebenden Gefährtin sie ,
Zerreißt das Innerste die Melodie .
Als Gift , als Gegengift stets unvergleichlich ,
An Mitgefühl und Sehnsucht unerreichlich ,
Gibt sie vom Pfad im Blute uns Bericht ,
Von Medschnuns Liebe singt sie manch Gedicht .
Vertraut mit diesem Sinn ist nur der Tor ,
Gleichwie der Zunge Kundsmann nur das Ohr .
[ 15 ] In Leid sind unsre Tage hingeflogen ,
Und mit den Tagen Plagen mitgezogen !
Und ziehn die Tage , laß sie ziehn in Ruh‘ ,
O du der Reinen Reinster , daure du !
Den Fisch nur sättigt nie die Flut , doch lang
Sind des Darbenden Tage , lang und bang .