Ἑλληνική Transliterate

ქართული Transliterate

ἐὰν δὲ πρὸς πᾶσι τούτοις ἐπ᾽ ἀλλήλων συμπεπτωκότα ᾖ ὑπὸ στενοχωρίας , ἐάν του σμικρὸν ᾖ τὸ ψυχάριον , ἔτι ἀσαφέστερα ἐκείνων . πάντες οὖν οὗτοι γίγνονται οἷοι δοξάζειν ψευδῆ . ὅταν γάρ τι ὁρῶσιν ἢ ἀκούωσιν ἢ ἐπινοῶσιν , ἕκαστα ἀπονέμειν ταχὺ ἑκάστοις οὐ δυνάμενοι βραδεῖς τέ εἰσι καὶ ἀλλοτριονομοῦντες παρορῶσί τε καὶ παρακούουσι καὶ παρανοοῦσι πλεῖστα , καὶ καλοῦνται αὖ οὗτοι ἐψευσμένοι τε δὴ τῶν ὄντων καὶ ἀμαθεῖς . [ 195β ]

Θεαίτητος
ὀρθότατα ἀνθρώπων λέγεις , ὦ Σώκρατες .

Σωκράτης
φῶμεν ἄρα ἐν ἡμῖν ψευδεῖς δόξας εἶναι ;

Θεαίτητος
σφόδρα γε .

Σωκράτης
καὶ ἀληθεῖς δή ;

Θεαίτητος
καὶ ἀληθεῖς .

Σωκράτης
ἤδη οὖν οἰόμεθα ἱκανῶς ὡμολογῆσθαι ὅτι παντὸς μᾶλλον ἐστὸν ἀμφοτέρα τούτω τὼ δόξα ;

Θεαίτητος
ὑπερφυῶς μὲν οὖν .

Σωκράτης
δεινόν τε , ὦ Θεαίτητε , ὡς ἀληθῶς κινδυνεύει καὶ ἀηδὲς εἶναι ἀνὴρ ἀδολέσχης .

Θεαίτητος
τί δέ ; πρὸς τί τοῦτ᾽ εἶπες ; [ 195ξ ]

Σωκράτης
τὴν ἐμαυτοῦ δυσμαθίαν δυσχεράνας καὶ ὡς ἀληθῶς ἀδολεσχίαν . τί γὰρ ἄν τις ἄλλο θεῖτο ὄνομα , ὅταν ἄνω κάτω τοὺς λόγους ἕλκῃ τις ὑπὸ νωθείας οὐ δυνάμενος πεισθῆναι , καὶ ᾖ δυσαπάλλακτος ἀφ᾽ ἑκάστου λόγου ;

Θεαίτητος
σὺ δὲ δὴ τί δυσχεραίνεις ;

Σωκράτης
οὐ δυσχεραίνω μόνον ἀλλὰ καὶ δέδοικα ὅτι ἀποκρινοῦμαι ἄν τις ἔρηταί με : ‘ὦ Σώκρατες , ηὕρηκας δὴ ψευδῆ δόξαν , ὅτι οὔτε ἐν ταῖς αἰσθήσεσίν ἐστι πρὸς ἀλλήλας οὔτ᾽ [ 195δ ] ἐν ταῖς διανοίαις ἀλλ᾽ ἐν τῇ συνάψει αἰσθήσεως πρὸς διάνοιαν ; ’ φήσω δὲ ἐγὼ οἶμαι καλλωπιζόμενος ὥς τι ηὑρηκότων ἡμῶν καλόν .

Θεαίτητος
ἔμοιγε δοκεῖ , ὦ Σώκρατες , οὐκ αἰσχρὸν εἶναι τὸ νῦν ἀποδεδειγμένον .

Σωκράτης
‘οὐκοῦν , ’ φησί , ‘λέγεις ὅτι αὖ τὸν ἄνθρωπον ὃν διανοούμεθα μόνον , ὁρῶμεν δ᾽ οὔ , ἵππον οὐκ ἄν ποτε οἰηθείημεν εἶναι , ὃν αὖ οὔτε ὁρῶμεν οὔτε ἁπτόμεθα , διανοούμεθα δὲ μόνον καὶ ἄλλ᾽ οὐδὲν αἰσθανόμεθα περὶ αὐτοῦ ; ’ ταῦτα οἶμαι φήσω λέγειν .

Θεαίτητος
καὶ ὀρθῶς γε . [ 195ε ]

Σωκράτης
‘τί οὖν , ’ φησί , ‘τὰ ἕνδεκα ἃ μηδὲν ἄλλο ἢ διανοεῖταί τις , ἄλλο τι ἐκ τούτου τοῦ λόγου οὐκ ἄν ποτε οἰηθείη δώδεκα εἶναι ἃ μόνον αὖ διανοεῖται ; ’ ἴθι οὖν δή , σὺ ἀποκρίνου .

Θεαίτητος
ἀλλ᾽ ἀποκρινοῦμαι ὅτι ὁρῶν μὲν ἄν τις ἢ ἐφαπτόμενος οἰηθείη τὰ ἕνδεκα δώδεκα εἶναι , ἃ μέντοι ἐν τῇ διανοίᾳ ἔχει , οὐκ ἄν ποτε περὶ αὐτῶν ταῦτα δοξάσειεν οὕτως .

Σωκράτης
τί οὖν ; οἴει τινὰ πώποτε αὐτὸν ἐν αὑτῷ πέντε καὶ [ 196α ] ἑπτά , λέγω δὲ μὴ ἀνθρώπους ἑπτὰ καὶ πέντε προθέμενον σκοπεῖν μηδ᾽ ἄλλο τοιοῦτον , ἀλλ᾽ αὐτὰ πέντε καὶ ἑπτά , ἅ φαμεν ἐκεῖ μνημεῖα ἐν τῷ ἐκμαγείῳ εἶναι καὶ ψευδῆ ἐν αὐτοῖς οὐκ εἶναι δοξάσαι , ταῦτα αὐτὰ εἴ τις ἀνθρώπων ἤδη πώποτε ἐσκέψατο λέγων πρὸς αὑτὸν καὶ ἐρωτῶν πόσα ποτ᾽ ἐστίν , καὶ ὁ μέν τις εἶπεν οἰηθεὶς ἕνδεκα αὐτὰ εἶναι , ὁ δὲ δώδεκα , ἢ πάντες λέγουσί τε καὶ οἴονται δώδεκα αὐτὰ εἶναι ;