Aesch. Pers. 159-174
Farshid Rahimi / Aeschylus- Afnan
- Created on 2024-04-02 10:58:31
- Modified on 2024-04-04 09:48:22
- Translated by Mohsen Afnan
- Aligned by Farshid Rahimi
Ἑλληνική Transliterate
فارسی Transliterate
Ἄτοσσα
ταῦτα δὴ λιποῦσ᾽ ἱκάνω χρυσεοστόλμους δόμους
καὶ τὸ Δαρείου τε κἀμὸν κοινὸν εὐνατήριον .
κἀμὲ καρδίαν ἀμύσσει φροντίς : ἐς δ᾽ ὑμᾶς ἐρῶ
μῦθον οὐδαμῶς ἐμαυτῆς οὖσ᾽ ἀδείμαντος , φίλοι ,
μὴ μέγας πλοῦτος κονίσας οὖδας ἀντρέψῃ ποδὶ
ὄλβον , ὃν Δαρεῖος ἦρεν οὐκ ἄνευ θεῶν τινος .
ταῦτά μοι διπλῆ μέριμνα φραστός ἐστιν ἐν φρεσίν ,
μήτε χρημάτων ἀνάνδρων πλῆθος ἐν τιμῇ σέβειν
μήτ᾽ ἀχρημάτοισι λάμπειν φῶς ὅσον σθένος πάρα .
ἔστι γὰρ πλοῦτός γ᾽ ἀμεμφής , ἀμφὶ δ᾽ ὀφθαλμῷ φόβος :
ὄμμα γὰρ δόμων νομίζω δεσπότου παρουσίαν .
πρὸς τάδ᾽ ὡς οὕτως ἐχόντων τῶνδε , σύμβουλοι λόγου
τοῦδέ μοι γένεσθε , Πέρσαι , γηραλέα πιστώματα :
πάντα γὰρ τὰ κέδν᾽ ἐν ὑμῖν ἐστί μοι βουλεύματα .
ταῦτα δὴ λιποῦσ᾽ ἱκάνω χρυσεοστόλμους δόμους
καὶ τὸ Δαρείου τε κἀμὸν κοινὸν εὐνατήριον .
κἀμὲ καρδίαν ἀμύσσει φροντίς : ἐς δ᾽ ὑμᾶς ἐρῶ
μῦθον οὐδαμῶς ἐμαυτῆς οὖσ᾽ ἀδείμαντος , φίλοι ,
μὴ μέγας πλοῦτος κονίσας οὖδας ἀντρέψῃ ποδὶ
ὄλβον , ὃν Δαρεῖος ἦρεν οὐκ ἄνευ θεῶν τινος .
ταῦτά μοι διπλῆ μέριμνα φραστός ἐστιν ἐν φρεσίν ,
μήτε χρημάτων ἀνάνδρων πλῆθος ἐν τιμῇ σέβειν
μήτ᾽ ἀχρημάτοισι λάμπειν φῶς ὅσον σθένος πάρα .
ἔστι γὰρ πλοῦτός γ᾽ ἀμεμφής , ἀμφὶ δ᾽ ὀφθαλμῷ φόβος :
ὄμμα γὰρ δόμων νομίζω δεσπότου παρουσίαν .
πρὸς τάδ᾽ ὡς οὕτως ἐχόντων τῶνδε , σύμβουλοι λόγου
τοῦδέ μοι γένεσθε , Πέρσαι , γηραλέα πιστώματα :
πάντα γὰρ τὰ κέδν᾽ ἐν ὑμῖν ἐστί μοι βουλεύματα .
اتوسا
:
از
اینرو
بگذاشتم
آن
کاخ
زرنگار
را
شتافتم اینجا ز خوابگاه خود و داریوش .
دوستان دل مرا نیز اندیشه پاره کرده .
خواهم بگویم من هیچ نیاسوده‌ام زبیم
مبادا دارایی زیاد و پخش بر زمین براندازد از پا
خوشی که داریوش نیافت جز به بخشایش یک خدایی .
مراست در دل اندیشه‌ی دو رویه که هیچ نیارم گفت .
نه گنج بیکران بی‌وجود مردان گرانبها توان شمردن
نه مردمان نادار به قدر زور و بار نور توان افشاندن .
که دارندگی کم نبودمان ولی ترس دارم بر نور دیده .
گمان برم که خانه روشن است هنگامی که سرورش بباشد آنجا .
پس چو بوده این چنین امور روزگار
پند سخن دهیدم ایرانیان پیر امین
که همه اندرزهای نغز بیاریدم از شما .
شتافتم اینجا ز خوابگاه خود و داریوش .
دوستان دل مرا نیز اندیشه پاره کرده .
خواهم بگویم من هیچ نیاسوده‌ام زبیم
مبادا دارایی زیاد و پخش بر زمین براندازد از پا
خوشی که داریوش نیافت جز به بخشایش یک خدایی .
مراست در دل اندیشه‌ی دو رویه که هیچ نیارم گفت .
نه گنج بیکران بی‌وجود مردان گرانبها توان شمردن
نه مردمان نادار به قدر زور و بار نور توان افشاندن .
که دارندگی کم نبودمان ولی ترس دارم بر نور دیده .
گمان برم که خانه روشن است هنگامی که سرورش بباشد آنجا .
پس چو بوده این چنین امور روزگار
پند سخن دهیدم ایرانیان پیر امین
که همه اندرزهای نغز بیاریدم از شما .