Saffo fr. 31 V
Cristiana Caserta / Lirici greci
- Created on 2018-07-26 12:11:54
- Modified on 2023-12-29 12:54:02
- Translated by Cristiana Caserta
- Aligned by Cristiana Caserta
Ἑλληνική
Ἑλληνική
italiano
Φαίνεταί μοι κῆνος ἴσος θέοισιν
ἔμμεν’ ὤνηρ , ὄττις ἐνάντιός τοι
ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἆδυ φωνεί-
σας ὐπακούει
καὶ γελαίσας ἰμέροεν , τό μ’ ἦ μὰν
καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν ,
ὠς γὰρ ‹ἔς› σ’ ἴδω βρόχε’ ὤς με φώνη-
σ’ οὐδὲν ἔτ’ εἴκει ,
ἀλλὰ †κὰμ† μὲν γλῶσσα †ἔαγε† , λέπτον
δ’ αὔτικα χρῷ πῦρ ὐπαδεδρόμακεν ,
ὀππάτεσσι δ’ οὐδέν ὄρημμ’ , ἐπιβρό-
μεισι δ’ ἄκουαι ,
†έκαδε†μ’ ἴδρως κακχέεται τρόμος δὲ
παῖσαν ἄγρει , χλωροτέρα δὲ ποίας
ἔμμι , τεθνάκην δ’ ὀλίγω ’πιδεύης
φαίνομ’ ἔμ’ αὔτᾳ .
ἀλλὰ πὰν τόλματον ἐπεί † καὶ πένητα †
ἔμμεν’ ὤνηρ , ὄττις ἐνάντιός τοι
ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἆδυ φωνεί-
σας ὐπακούει
καὶ γελαίσας ἰμέροεν , τό μ’ ἦ μὰν
καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν ,
ὠς γὰρ ‹ἔς› σ’ ἴδω βρόχε’ ὤς με φώνη-
σ’ οὐδὲν ἔτ’ εἴκει ,
ἀλλὰ †κὰμ† μὲν γλῶσσα †ἔαγε† , λέπτον
δ’ αὔτικα χρῷ πῦρ ὐπαδεδρόμακεν ,
ὀππάτεσσι δ’ οὐδέν ὄρημμ’ , ἐπιβρό-
μεισι δ’ ἄκουαι ,
†έκαδε†μ’ ἴδρως κακχέεται τρόμος δὲ
παῖσαν ἄγρει , χλωροτέρα δὲ ποίας
ἔμμι , τεθνάκην δ’ ὀλίγω ’πιδεύης
φαίνομ’ ἔμ’ αὔτᾳ .
ἀλλὰ πὰν τόλματον ἐπεί † καὶ πένητα †
Φαίνεταί μοι ἐκεῖνος ἴσος θέοισιν
εἶναι ὁ ἀνήρ , ὄστις ἐνάντιός σοι
ἱζάνει καὶ πλησίον ἡδὺ φωνού-
σης ὑπακούει
καὶ γελώσης ἱμέροεν , τό μ’ ἦ μὰν
καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτοίησεν ,
ὠς γὰρ ‹ἔς› σ’ ἴδω βραχέα ὤς με φωνάς
οὐδὲν ἔτ’ εἴκει ,
ἀλλὰ †κὰτ† μὲν γλῶσσα †ἔαγε† , λέπτον
δ’ αὐτίκα χρωτὶ πῦρ ὑποδεδράμηκεν ,
ὄμμασι δ’ οὐδέν ὁράω , ἐπιβρό-
μουσι δ’ ἄκοαι ,
ἡ δέ μοι ἴδρως καταχεῖται τρόμος δὲ
πᾶσαν ἀγρεῖ , χλωροτέρα δὲ ποίας
εἰμί , τεθνηκέναι δ’ ὀλίγου ἐπιδευής
φαίνομ’ ἐμαυτῇ .
ἀλλὰ πὰν τόλματον ἐπεί † καὶ πένητα †
εἶναι ὁ ἀνήρ , ὄστις ἐνάντιός σοι
ἱζάνει καὶ πλησίον ἡδὺ φωνού-
σης ὑπακούει
καὶ γελώσης ἱμέροεν , τό μ’ ἦ μὰν
καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτοίησεν ,
ὠς γὰρ ‹ἔς› σ’ ἴδω βραχέα ὤς με φωνάς
οὐδὲν ἔτ’ εἴκει ,
ἀλλὰ †κὰτ† μὲν γλῶσσα †ἔαγε† , λέπτον
δ’ αὐτίκα χρωτὶ πῦρ ὑποδεδράμηκεν ,
ὄμμασι δ’ οὐδέν ὁράω , ἐπιβρό-
μουσι δ’ ἄκοαι ,
ἡ δέ μοι ἴδρως καταχεῖται τρόμος δὲ
πᾶσαν ἀγρεῖ , χλωροτέρα δὲ ποίας
εἰμί , τεθνηκέναι δ’ ὀλίγου ἐπιδευής
φαίνομ’ ἐμαυτῇ .
ἀλλὰ πὰν τόλματον ἐπεί † καὶ πένητα †
Mi sembra che sia pari agli dèi
quell ' uomo che di fronte a te
siede e da vicino te , che dolcemente parli
ascolta attento
e sorridi amabilmente questo davvero
il cuore nel petto mi sbigottisce
come , anche per poco , ti guardo ecco che
non riesco più a parlare
ma la lingua è spezzata , un fuoco sottile
sotto la pelle si è diffuso rapidamente ,
con gli occhi nulla vedo ,
le orecchie ronzano
su di me il sudore si spande e un tremito
tutta mi cattura , più verde dell ' erba
sono , poco lontana dall ' essere morta
sembro a me stessa .
Ma tutto si può sopportare , poiché anche il povero
quell ' uomo che di fronte a te
siede e da vicino te , che dolcemente parli
ascolta attento
e sorridi amabilmente questo davvero
il cuore nel petto mi sbigottisce
come , anche per poco , ti guardo ecco che
non riesco più a parlare
ma la lingua è spezzata , un fuoco sottile
sotto la pelle si è diffuso rapidamente ,
con gli occhi nulla vedo ,
le orecchie ronzano
su di me il sudore si spande e un tremito
tutta mi cattura , più verde dell ' erba
sono , poco lontana dall ' essere morta
sembro a me stessa .
Ma tutto si può sopportare , poiché anche il povero