Iliad 1.1-1.67 , Direct translation

Farnoosh Shamsian / Homer, Greek-Persian
  • Created on 2021-08-09 19:14:39
  • Modified on 2021-11-18 09:06:58
  • Translated by Farnoosh Shamsian
  • Aligned by Farnoosh Shamsian
Ἑλληνική Transliterate
فارسی Transliterate
μῆνιν ἄειδε θεὰ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην , μυρί᾽ Ἀχαιοῖς ἄλγε᾽ ἔθηκε ,
πολλὰς δ᾽ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν
ἡρώων , αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
οἰωνοῖσί τε πᾶσι , Διὸς δ᾽ ἐτελείετο βουλή ,
ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε
Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς .
τίς τ᾽ ἄρ σφωε θεῶν ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι ;
Λητοῦς καὶ Διὸς υἱός : γὰρ βασιλῆϊ χολωθεὶς
νοῦσον ἀνὰ στρατὸν ὄρσε κακήν , ὀλέκοντο δὲ λαοί ,
οὕνεκα τὸν Χρύσην ἠτίμασεν ἀρητῆρα
Ἀτρεΐδης : γὰρ ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν
λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ᾽ ἀπερείσι᾽ ἄποινα ,
στέμματ᾽ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος
χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ , καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς ,
Ἀτρεΐδα δὲ μάλιστα δύω , κοσμήτορε λαῶν :
Ἀτρεΐδαι τε καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί ,
ὑμῖν μὲν θεοὶ δοῖεν Ὀλύμπια δώματ᾽ ἔχοντες
ἐκπέρσαι Πριάμοιο πόλιν , εὖ δ᾽ οἴκαδ᾽ ἱκέσθαι :
παῖδα δ᾽ ἐμοὶ λύσαιτε φίλην , τὰ δ᾽ ἄποινα δέχεσθαι ,
ἁζόμενοι Διὸς υἱὸν ἑκηβόλον Ἀπόλλωνα .
ἔνθ᾽ ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ
αἰδεῖσθαί θ᾽ ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα :
ἀλλ᾽ οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ ,
ἀλλὰ κακῶς ἀφίει , κρατερὸν δ᾽ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε :
μή σε γέρον κοίλῃσιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κιχείω
νῦν δηθύνοντ᾽ ὕστερον αὖτις ἰόντα ,
μή νύ τοι οὐ χραίσμῃ σκῆπτρον καὶ στέμμα θεοῖο :
τὴν δ᾽ ἐγὼ οὐ λύσω : πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν
ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ ἐν Ἄργεϊ τηλόθι πάτρης
ἱστὸν ἐποιχομένην καὶ ἐμὸν λέχος ἀντιόωσαν :
ἀλλ᾽ ἴθι μή μ᾽ ἐρέθιζε σαώτερος ὥς κε νέηαι .
ὣς ἔφατ᾽ , ἔδεισεν δ᾽ γέρων καὶ ἐπείθετο μύθῳ :
βῆ δ᾽ ἀκέων παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης :
πολλὰ δ᾽ ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε κιὼν ἠρᾶθ᾽ γεραιὸς
Ἀπόλλωνι ἄνακτι , τὸν ἠΰκομος τέκε Λητώ :
κλῦθί μευ ἀργυρότοξ᾽ , ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας
Κίλλάν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις ,
Σμινθεῦ εἴ ποτέ τοι χαρίεντ᾽ ἐπὶ νηὸν ἔρεψα ,
εἰ δή ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρί᾽ ἔκηα
ταύρων ἠδ᾽ αἰγῶν , τὸ δέ μοι κρήηνον ἐέλδωρ :
τίσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσιν .
ὣς ἔφατ᾽ εὐχόμενος , τοῦ δ᾽ ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων ,
βῆ δὲ κατ᾽ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ ,
τόξ᾽ ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην :
ἔκλαγξαν δ᾽ ἄρ᾽ ὀϊστοὶ ἐπ᾽ ὤμων χωομένοιο ,
αὐτοῦ κινηθέντος : δ᾽ ἤϊε νυκτὶ ἐοικώς .
ἕζετ᾽ ἔπειτ᾽ ἀπάνευθε νεῶν , μετὰ δ᾽ ἰὸν ἕηκε :
δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ᾽ ἀργυρέοιο βιοῖο :
οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο καὶ κύνας ἀργούς ,
αὐτὰρ ἔπειτ᾽ αὐτοῖσι βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιεὶς
βάλλ᾽ : αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί .
ἐννῆμαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ᾤχετο κῆλα θεοῖο ,
τῇ δεκάτῃ δ᾽ ἀγορὴν δὲ καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς :
τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη :
κήδετο γὰρ Δαναῶν , ὅτι ῥα θνήσκοντας ὁρᾶτο .
οἳ δ᾽ ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν ὁμηγερέες τε γένοντο ,
τοῖσι δ᾽ ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς :
Ἀτρεΐδη νῦν ἄμμε παλιμπλαγχθέντας ὀΐω
ἂψ ἀπονοστήσειν , εἴ κεν θάνατόν γε φύγοιμεν ,
εἰ δὴ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς :
ἀλλ᾽ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἱερῆα
καὶ ὀνειροπόλον , καὶ γάρ τ᾽ ὄναρ ἐκ Διός ἐστιν ,
ὅς κ᾽ εἴποι τι τόσσον ἐχώσατο Φοῖβος Ἀπόλλων ,
εἴτ᾽ ἄρ᾽ γ᾽ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται ἠδ᾽ ἑκατόμβης ,
αἴ κέν πως ἀρνῶν κνίσης αἰγῶν τε τελείων
βούλεται ἀντιάσας ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι .

غضب آخیلئوس , پور پلئوس را بسرای , ای الهه ; [ غضب ] ویرانگری که آخاییان را رنج‌های بی‌شمار آورد و بسیار روان‌های دلیرِ پهلوانان را به هادس افکند , و آنان را خرده‌طعمه‌هایی برای تمام سگان و پرندگان می‌ساخت , و اراده‌ی زئوس به فرجام می‌رسید ; از آن هنگام که نخست آن دو , پور آترئوس , شهریار مردان , و آخیلئوس خدای‌گون , عنادورزان , کناره گرفتند . پس کدامین خدایان آن دو را عنادورزانه در رزمیدن آورد ؟ پسر لتو و زئوس , چرا که او , خشمگین بر پادشاه , بیماری سختی در لشکر برانگیخت و مردمان هلاک می‌شدند ; از آن رو که پورِ آتْرِئوس آن خروسِس کاهن را بی‌احترام کرد , چرا که او [ خروسس ] سوی ناوهای تیزروی آخاییان رفت تا دخترش را آزاد سازد , و جان‌بهای بی‌اندازه می‌برد , بَساک آپولونِ دورتیر‌انداز در دست گرفته بر عصای‌ شاهیِ زرین , و همه‌ی آخاییان را التماس می‌کرد و بیشتر دو پورِ آترئوس را , آن دو فرمانده‌ی مردمان : پوران آترئوس و دیگر آخاییان نیک‌زره‌پوشیده , بادا که خدایانِ دارای سراهای المپی به شما [ رخصتِ ] غارت کردن شهرِ پْریام و نیک به خانه بازآمدن را بدهند ; اما باشد که فرزند عزیز مرا رها کنید , و این جان‌بها را بپذیرید , به حرمت پسر زئوس , آپولون دورتیرانداز .
آنگاه تمام آخاییانِ دیگر , هم [ درباره‌ی ] گرامی داشتن راهب و هم پذیرفتن جان‌بهای درخشان بانگ رضایت برآوردند ; باری برای آگاممنون , پور آترئوس , در دل خشنودی نبود ; دگر ظالمانه [ خروسس را ] معزول می‌داشت و با کلام قاطع فرمان می‌داد : ای پیرمرد , مگر من کنار ناو‌های میان‌تهی به تو نرسم . چه هم‌اکنون درنگ کرده یا بعدتر باز آمده , اینک عصای‌ شاهی و بساک خداوند تو را حفظ نکند ; و من دخترت را رها نخواهم کرد تا او را پیری‌ سر رسد , در خانه‌ی من در آرگوس , دور از وطنش , رج‌زنان بر دار [ بافندگی ] و شریک بستر من ; دگر برو , مرا برانگیخته مکن , تا باشد که امن‌تر بازگردی .
چنین می‌گفت , و آن پیرمرد ترسید و فرمان را اطاعت می‌کرد , و خاموش کنار ساحل دریای خروشان روان گشت . آنگه آن پیرمرد , روان سوی دوردست‌ها , شهریار آپولون را , همو که لِتوی نیک‌گیسو زاد , بسی فرا می‌خواند : مرا بشنو , ای سیمین‌کمان , ای که خروسه را و کیلای مقدس را پناه داده‌ای و بر تِنِدوسْ توانمندانه شهریاری , ای اِسْمینتئوس , اگر گاه بر معبدی برای خشنودی تو بام ساختم و یا اگر گاه برای تو ران‌های پیه‌اندود گاوان و بزان را یکسره سوزاندم , این آرزوی مرا برآورده کن : چنین باد که داناییان تاوان اشک‌های مرا با تیرهای تو دهند .
دعاکنان چنین ‌می‌گفت و آپولون فویْبوس او را می‌شنید . با دلی خشمگین , کمان و تیردان دوسرپوشیده بر دوش گرفته , از بلندای المپ پایین آمد ; هنگامی که خود حرکت کرد تیرها بر شانه‌های آن خشمگین [ به هم خورده ] به صدا درآمدند و او همچون شب می‌آمد . آنگاه دور از ناوها نشست , و تیری به میان انداخت ; بانگ کمان سیمین , سهمگین بود . نخست پی قاطران و سگانِ چابک می‌تاخت اما سپس تیری بُرنده سوی خود آنان انداخت و به هدف می‌زد , و هیمه‌‌های آتشِ اجساد , پرازدحام , بی‌وقفه می‌سوختند .
خدنگ‌های خداوند نه روز بر فراز لشکر می‌رفت و در [ روز ] دهم آخیلئوس مردم را به مجمع فرا خواند , چرا‌ که الهه‌ی سپیدبازو , هرا , [ چنین ] به دلش انداخته بود , زیرا نگران داناییان می‌بود , از آن رو که مردن‌شان را می‌دید . هنگامی که آنان گرد هم آمدند و انجمن شدند , آخیلئوس تیز پا برخاسته میان آنان گفت : ای پور آترئوس , اکنون گمان می‌کنم که ما , پس رانده شده , دوباره به خانه باز خواهیم گشت , اگر باشد که از مرگ بگریزیم آنگاه که جنگ و طاعون با هم آخاییان را در هم شکند . دگر بیایید , از پیشگو یا قدیس و یا از خواب‌‌گزاری جویا می‌شویم , چرا که رویا از زئوس است . باشد که او بگوید که چرا آپولون فویبوس چنین خشمگین بود ; آیا او از نیایش و یا قربانی شکوه می‌کند و یا به طریقی دود پیه گوسفندان و بزان بی نقص را دیده است و می‌خواهد بلا را از ما بگرداند .


( 102 ) 18% GRC
( 450 ) 82% GRC - FAR

( 600 ) 82% GRC - FAR
( 135 ) 18% FAR