Ἑλληνική Transliterate

ქართული Transliterate

[ 205α ]
Σωκράτης
ἀνδρικῶς γε , ὦ Θεαίτητε , μάχῃ . τὸ πᾶν δὲ οὐχ ὅταν μηδὲν ἀπῇ , αὐτὸ τοῦτο πᾶν ἐστιν ;

Θεαίτητος
ἀνάγκη .

Σωκράτης
ὅλον δὲ οὐ ταὐτὸν τοῦτο ἔσται , οὗ ἂν μηδαμῇ μηδὲν ἀποστατῇ ; οὗ δ᾽ ἂν ἀποστατῇ , οὔτε ὅλον οὔτε πᾶν , ἅμα γενόμενον ἐκ τοῦ αὐτοῦ τὸ αὐτό ;

Θεαίτητος
δοκεῖ μοι νῦν οὐδὲν διαφέρειν πᾶν τε καὶ ὅλον .

Σωκράτης
οὐκοῦν ἐλέγομεν ὅτι οὗ ἂν μέρη ᾖ , τὸ ὅλον τε καὶ πᾶν τὰ πάντα μέρη ἔσται ;

Θεαίτητος
πάνυ γε .

Σωκράτης
πάλιν δή , ὅπερ ἄρτι ἐπεχείρουν , οὐκ , εἴπερ ἡ [ 205β ] συλλαβὴ μὴ τὰ στοιχεῖά ἐστιν , ἀνάγκη αὐτὴν μὴ ὡς μέρη ἔχειν ἑαυτῆς τὰ στοιχεῖα , ἢ ταὐτὸν οὖσαν αὐτοῖς ὁμοίως ἐκείνοις γνωστὴν εἶναι ;

Θεαίτητος
οὕτως .

Σωκράτης
οὐκοῦν τοῦτο ἵνα μὴ γένηται , ἕτερον αὐτῶν αὐτὴν ἐθέμεθα ;

Θεαίτητος
ναί .

Σωκράτης
τί δ᾽ ; εἰ μὴ τὰ στοιχεῖα συλλαβῆς μέρη ἐστίν , ἔχεις ἄλλ᾽ ἄττα εἰπεῖν ἃ μέρη μέν ἐστι συλλαβῆς , οὐ μέντοι στοιχεῖά γ᾽ ἐκείνης ;

Θεαίτητος
οὐδαμῶς . εἰ γάρ , ὦ Σώκρατες , μόρι᾽ ἄττ᾽ αὐτῆς συγχωροίην , γελοῖόν που τὰ στοιχεῖα ἀφέντα ἐπ᾽ ἄλλα ἰέναι . [ 205ξ ]

Σωκράτης
παντάπασι δή , ὦ Θεαίτητε , κατὰ τὸν νῦν λόγον μία τις ἰδέα ἀμέριστος συλλαβὴ ἂν εἴη .

Θεαίτητος
ἔοικεν .

Σωκράτης
μέμνησαι οὖν , ὦ φίλε , ὅτι ὀλίγον ἐν τῷ πρόσθεν ἀπεδεχόμεθα ἡγούμενοι εὖ λέγεσθαι ὅτι τῶν πρώτων οὐκ εἴη λόγος ἐξ ὧν τἆλλα σύγκειται , διότι αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ ἕκαστον εἴη ἀσύνθετον , καὶ οὐδὲ τὸ ‘εἶναι’ περὶ αὐτοῦ ὀρθῶς ἔχοι προσφέροντα εἰπεῖν , οὐδὲ ‘τοῦτο , ’ ὡς ἕτερα καὶ ἀλλότρια λεγόμενα , καὶ αὕτη δὴ ἡ αἰτία ἄλογόν τε καὶ ἄγνωστον αὐτὸ ποιοῖ ;

Θεαίτητος
μέμνημαι . [ 205δ ]

Σωκράτης
ἦ οὖν ἄλλη τις ἢ αὕτη ἡ αἰτία τοῦ μονοειδές τε καὶ ἀμέριστον αὐτὸ εἶναι ; ἐγὼ μὲν γὰρ οὐχ ὁρῶ ἄλλην .

Θεαίτητος
οὐ γὰρ οὖν δὴ φαίνεται .

Σωκράτης
οὐκοῦν εἰς ταὐτὸν ἐμπέπτωκεν ἡ συλλαβὴ εἶδος ἐκείνῳ , εἴπερ μέρη τε μὴ ἔχει καὶ μία ἐστὶν ἰδέα ;

Θεαίτητος
παντάπασι μὲν οὖν .

Σωκράτης
εἰ μὲν ἄρα πολλὰ στοιχεῖα ἡ συλλαβή ἐστιν καὶ ὅλον τι , μέρη δ᾽ αὐτῆς ταῦτα , ὁμοίως αἵ τε συλλαβαὶ γνωσταὶ καὶ ῥηταὶ καὶ τὰ στοιχεῖα , ἐπείπερ τὰ πάντα μέρη τῷ ὅλῳ ταὐτὸν ἐφάνη . [ 205ε ]

Θεαίτητος
καὶ μάλα .

Σωκράτης
εἰ δέ γε ἕν τε καὶ ἀμερές , ὁμοίως μὲν συλλαβή , ὡσαύτως δὲ στοιχεῖον ἄλογόν τε καὶ ἄγνωστον : ἡ γὰρ αὐτὴ αἰτία ποιήσει αὐτὰ τοιαῦτα .

Θεαίτητος
οὐκ ἔχω ἄλλως εἰπεῖν .

Σωκράτης
τοῦτο μὲν ἄρα μὴ ἀποδεχώμεθα , ὃς ἂν λέγῃ συλλαβὴν μὲν γνωστὸν καὶ ῥητόν , στοιχεῖον δὲ τοὐναντίον .

Θεαίτητος
μὴ γάρ , εἴπερ τῷ λόγῳ πειθόμεθα .