Ἑλληνική Transliterate

ქართული Transliterate

[ 189α ]
Σωκράτης
καὶ ὁ ἄρα τι ἀκούων ἕν γέ τι ἀκούει καὶ ὂν ἀκούει .

Θεαίτητος
ναί .

Σωκράτης
καὶ ὁ ἁπτόμενος δή του ἑνός γέ του ἅπτεται καὶ ὄντος , εἴπερ ἑνός ;

Θεαίτητος
καὶ τοῦτο .

Σωκράτης
ὁ δὲ δὴ δοξάζων οὐχ ἕν γέ τι δοξάζει ;

Θεαίτητος
ἀνάγκη .

Σωκράτης
ὁ δ᾽ ἕν τι δοξάζων οὐκ ὄν τι ;

Θεαίτητος
συγχωρῶ .

Σωκράτης
ὁ ἄρα μὴ ὂν δοξάζων οὐδὲν δοξάζει .

Θεαίτητος
οὐ φαίνεται .

Σωκράτης
ἀλλὰ μὴν ὅ γε μηδὲν δοξάζων τὸ παράπαν οὐδὲ δοξάζει .

Θεαίτητος
δῆλον , ὡς ἔοικεν . [ 189β ]

Σωκράτης
οὐκ ἄρα οἷόν τε τὸ μὴ ὂν δοξάζειν , οὔτε περὶ τῶν ὄντων οὔτε αὐτὸ καθ᾽ αὑτό .

Θεαίτητος
οὐ φαίνεται .

Σωκράτης
ἄλλο τι ἄρ᾽ ἐστὶ τὸ ψευδῆ δοξάζειν τοῦ τὰ μὴ ὄντα δοξάζειν .

Θεαίτητος
ἄλλο ἔοικεν .

Σωκράτης
οὔτ᾽ ἄρ᾽ οὕτως οὔτε ὡς ὀλίγον πρότερον ἐσκοποῦμεν , ψευδής ἐστι δόξα ἐν ἡμῖν .

Θεαίτητος
οὐ γὰρ οὖν δή .

Σωκράτης
ἀλλ᾽ ἆρα ὧδε γιγνόμενον τοῦτο προσαγορεύομεν ;

Θεαίτητος
πῶς ;

Σωκράτης
ἀλλοδοξίαν τινὰ οὖσαν ψευδῆ φαμεν εἶναι δόξαν , [ 189ξ ] ὅταν τίς τι τῶν ὄντων ἄλλο αὖ τῶν ὄντων ἀνταλλαξάμενος τῇ διανοίᾳ φῇ εἶναι . οὕτω γὰρ ὂν μὲν ἀεὶ δοξάζει , ἕτερον δὲ ἀνθ᾽ ἑτέρου , καὶ ἁμαρτάνων οὗ ἐσκόπει δικαίως ἂν καλοῖτο ψευδῆ δοξάζων .

Θεαίτητος
ὀρθότατά μοι νῦν δοκεῖς εἰρηκέναι . ὅταν γάρ τις ἀντὶ καλοῦ αἰσχρὸν ἢ ἀντὶ αἰσχροῦ καλὸν δοξάζῃ , τότε ὡς ἀληθῶς δοξάζει ψευδῆ .

Σωκράτης
δῆλος εἶ , ὦ Θεαίτητε , καταφρονῶν μου καὶ οὐ δεδιώς .

Θεαίτητος
τί μάλιστα ;

Σωκράτης
οὐκ ἂν οἶμαι σοὶ δοκῶ τοῦ ἀληθῶς ψευδοῦς ἀντιλαβέσθαι , [ 189δ ] ἐρόμενος εἰ οἷόν τε ταχὺ βραδέως ἢ κοῦφον βαρέως ἢ ἄλλο τι ἐναντίον μὴ κατὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀλλὰ κατὰ τὴν τοῦ ἐναντίου γίγνεσθαι ἑαυτῷ ἐναντίως . τοῦτο μὲν οὖν , ἵνα μὴ μάτην θαρρήσῃς , ἀφίημι . ἀρέσκει δέ , ὡς φῄς , τὸ τὰ ψευδῆ δοξάζειν ἀλλοδοξεῖν εἶναι ;

Θεαίτητος
ἔμοιγε .

Σωκράτης
ἔστιν ἄρα κατὰ τὴν σὴν δόξαν ἕτερόν τι ὡς ἕτερον καὶ μὴ ὡς ἐκεῖνο τῇ διανοίᾳ τίθεσθαι .

Θεαίτητος
ἔστι μέντοι . [ 189ε ]

Σωκράτης
ὅταν οὖν τοῦθ᾽ ἡ διάνοιά του δρᾷ , οὐ καὶ ἀνάγκη αὐτὴν ἤτοι ἀμφότερα ἢ τὸ ἕτερον διανοεῖσθαι ;

Θεαίτητος
ἀνάγκη μὲν οὖν : ἤτοι ἅμα γε ἢ ἐν μέρει .

Σωκράτης
κάλλιστα . τὸ δὲ διανοεῖσθαι ἆρ᾽ ὅπερ ἐγὼ καλεῖς ;

Θεαίτητος
τί καλῶν ;

Σωκράτης
λόγον ὃν αὐτὴ πρὸς αὑτὴν ἡ ψυχὴ διεξέρχεται περὶ ὧν ἂν σκοπῇ . ὥς γε μὴ εἰδώς σοι ἀποφαίνομαι . τοῦτο γάρ μοι ἰνδάλλεται διανοουμένη οὐκ ἄλλο τι ἢ διαλέγεσθαι , αὐτὴ [ 190α ] ἑαυτὴν ἐρωτῶσα καὶ ἀποκρινομένη , καὶ φάσκουσα καὶ οὐ φάσκουσα . ὅταν δὲ ὁρίσασα , εἴτε βραδύτερον εἴτε καὶ ὀξύτερον ἐπᾴξασα , τὸ αὐτὸ ἤδη φῇ καὶ μὴ διστάζῃ , δόξαν ταύτην τίθεμεν αὐτῆς . ὥστ᾽ ἔγωγε τὸ δοξάζειν λέγειν καλῶ καὶ τὴν δόξαν λόγον εἰρημένον , οὐ μέντοι πρὸς ἄλλον οὐδὲ φωνῇ , ἀλλὰ σιγῇ πρὸς αὑτόν : σὺ δὲ τί ;