Ἑλληνική Transliterate

ქართული Transliterate

[ 188α ]
Σωκράτης
οὐκοῦν τόδε γ᾽ ἔσθ᾽ ἡμῖν περὶ πάντα καὶ καθ᾽ ἕκαστον , ἤτοι εἰδέναι ἢ μὴ εἰδέναι ; μανθάνειν γὰρ καὶ ἐπιλανθάνεσθαι μεταξὺ τούτων ὡς ὄντα χαίρειν λέγω ἐν τῷ παρόντι : νῦν γὰρ ἡμῖν πρὸς λόγον ἐστὶν οὐδέν .

Θεαίτητος
ἀλλὰ μήν , ὦ Σώκρατες , ἄλλο γ᾽ οὐδὲν λείπεται περὶ ἕκαστον πλὴν εἰδέναι ἢ μὴ εἰδέναι .

Σωκράτης
οὐκοῦν ἤδη ἀνάγκη τὸν δοξάζοντα δοξάζειν ἢ ὧν τι οἶδεν ἢ μὴ οἶδεν ;

Θεαίτητος
ἀνάγκη .

Σωκράτης
καὶ μὴν εἰδότα γε μὴ εἰδέναι τὸ αὐτὸ ἢ μὴ εἰδότα [ 188β ] εἰδέναι ἀδύνατον .

Θεαίτητος
πῶς δ᾽ οὔ ;

Σωκράτης
ἆρ᾽ οὖν ὁ τὰ ψευδῆ δοξάζων , ἃ οἶδε , ταῦτα οἴεται οὐ ταῦτα εἶναι ἀλλὰ ἕτερα ἄττα ὧν οἶδε , καὶ ἀμφότερα εἰδὼς ἀγνοεῖ αὖ ἀμφότερα ;

Θεαίτητος
ἀλλ᾽ ἀδύνατον , ὦ Σώκρατες .

Σωκράτης
ἀλλ᾽ ἆρα , ἃ μὴ οἶδεν , ἡγεῖται αὐτὰ εἶναι ἕτερα ἄττα ὧν μὴ οἶδε , καὶ τοῦτ᾽ ἔστι τῷ μήτε Θεαίτητον μήτε Σωκράτη εἰδότι εἰς τὴν διάνοιαν λαβεῖν ὡς ὁ Σωκράτης Θεαίτητος ἢ ὁ Θεαίτητος Σωκράτης ; [ 188ξ ]

Θεαίτητος
καὶ πῶς ἄν ;

Σωκράτης
ἀλλ᾽ οὐ μήν , ἅ γέ τις οἶδεν , οἴεταί που ἃ μὴ οἶδεν αὐτὰ εἶναι , οὐδ᾽ αὖ ἃ μὴ οἶδεν , ἃ οἶδεν .

Θεαίτητος
τέρας γὰρ ἔσται .

Σωκράτης
πῶς οὖν ἂν ἔτι ψευδῆ δοξάσειεν ; ἐκτὸς γὰρ τούτων ἀδύνατόν που δοξάζειν , ἐπείπερ πάντ᾽ ἢ ἴσμεν ἢ οὐκ ἴσμεν , ἐν δὲ τούτοις οὐδαμοῦ φαίνεται δυνατὸν ψευδῆ δοξάσαι .

Θεαίτητος
ἀληθέστατα .

Σωκράτης
ἆρ᾽ οὖν οὐ ταύτῃ σκεπτέον ὃ ζητοῦμεν , κατὰ τὸ [ 188δ ] εἰδέναι καὶ μὴ εἰδέναι ἰόντας , ἀλλὰ κατὰ τὸ εἶναι καὶ μή ;

Θεαίτητος
πῶς λέγεις ;

Σωκράτης
μὴ ἁπλοῦν ᾖ ὅτι ὁ τὰ μὴ ὄντα περὶ ὁτουοῦν δοξάζων οὐκ ἔσθ᾽ ὡς οὐ ψευδῆ δοξάσει , κἂν ὁπωσοῦν ἄλλως τὰ τῆς διανοίας ἔχῃ .

Θεαίτητος
εἰκός γ᾽ αὖ , ὦ Σώκρατες .

Σωκράτης
πῶς οὖν ; τί ἐροῦμεν , ὦ Θεαίτητε , ἐάν τις ἡμᾶς ἀνακρίνῃ : ‘δυνατὸν δὲ ὁτῳοῦν ὃ λέγεται , καί τις ἀνθρώπων τὸ μὴ ὂν δοξάσει , εἴτε περὶ τῶν ὄντων του εἴτε αὐτὸ καθ᾽ αὑτό ; ’ καὶ ἡμεῖς δή , ὡς ἔοικεν , πρὸς ταῦτα φήσομεν : ‘ὅταν [ 188ε ] γε μὴ ἀληθῆ οἴηται οἰόμενος : ’ ἢ πῶς ἐροῦμεν ;

Θεαίτητος
οὕτως .

Σωκράτης
ἦ οὖν καὶ ἄλλοθί που τὸ τοιοῦτόν ἐστιν ;

Θεαίτητος
τὸ ποῖον ;

Σωκράτης
εἴ τις ὁρᾷ μέν τι , ὁρᾷ δὲ οὐδέν .

Θεαίτητος
καὶ πῶς ;

Σωκράτης
ἀλλὰ μὴν εἰ ἕν γέ τι ὁρᾷ , τῶν ὄντων τι ὁρᾷ . ἢ σὺ οἴει ποτὲ τὸ ἓν ἐν τοῖς μὴ οὖσιν εἶναι ;

Θεαίτητος
οὐκ ἔγωγε .

Σωκράτης
ὁ ἄρα ἕν γέ τι ὁρῶν ὄν τι ὁρᾷ .

Θεαίτητος
φαίνεται .