Theaetetus 160
Maia Shukhoshvili / Georgian Translations
- Created on 2017-03-30 16:51:40
- Modified on 2017-03-31 11:03:46
- Translated by Maia Shukhoshvili
- Aligned by Maia Shukhoshvili
Ἑλληνική Transliterate
ქართული Transliterate
Σωκράτης
οὔκουν ἐγώ τε οὐδὲν ἄλλο ποτὲ γενήσομαι οὕτως αἰσθανόμενος : τοῦ γὰρ ἄλλου ἄλλη αἴσθησις , καὶ ἀλλοῖον [ 160α ] καὶ ἄλλον ποιεῖ τὸν αἰσθανόμενον : οὔτ᾽ ἐκεῖνο τὸ ποιοῦν ἐμὲ μήποτ᾽ ἄλλῳ συνελθὸν ταὐτὸν γεννῆσαν τοιοῦτον γένηται : ἀπὸ γὰρ ἄλλου ἄλλο γεννῆσαν ἀλλοῖον γενήσεται .
Θεαίτητος
ἔστι ταῦτα .
Σωκράτης
οὐδὲ μὴν ἔγωγε ἐμαυτῷ τοιοῦτος , ἐκεῖνό τε ἑαυτῷ τοιοῦτον γενήσεται .
Θεαίτητος
οὐ γὰρ οὖν .
Σωκράτης
ἀνάγκη δέ γε ἐμέ τε τινὸς γίγνεσθαι , ὅταν αἰσθανόμενος γίγνωμαι : αἰσθανόμενον γάρ , μηδενὸς δὲ αἰσθανόμενον , [ 160β ] ἀδύνατον γίγνεσθαι : ἐκεῖνό τε τινὶ γίγνεσθαι , ὅταν γλυκὺ ἢ πικρὸν ἤ τι τοιοῦτον γίγνηται : γλυκὺ γάρ , μηδενὶ δὲ γλυκὺ ἀδύνατον γενέσθαι .
Θεαίτητος
παντάπασι μὲν οὖν .
Σωκράτης
λείπεται δὴ οἶμαι ἡμῖν ἀλλήλοις , εἴτ᾽ ἐσμέν , εἶναι , εἴτε γιγνόμεθα , γίγνεσθαι , ἐπείπερ ἡμῶν ἡ ἀνάγκη τὴν οὐσίαν συνδεῖ μέν , συνδεῖ δὲ οὐδενὶ τῶν ἄλλων οὐδ᾽ αὖ ἡμῖν αὐτοῖς . ἀλλήλοις δὴ λείπεται συνδεδέσθαι . ὥστε εἴτε τις εἶναί τι ὀνομάζει , τινὶ εἶναι ἢ τινὸς ἢ πρός τι ῥητέον αὐτῷ , εἴτε γίγνεσθαι : αὐτὸ δὲ ἐφ᾽ αὑτοῦ τι ἢ ὂν ἢ γιγνόμενον οὔτε [ 160ξ ] αὐτῷ λεκτέον οὔτ᾽ ἄλλου λέγοντος ἀποδεκτέον , ὡς ὁ λόγος ὃν διεληλύθαμεν σημαίνει .
Θεαίτητος
παντάπασι μὲν οὖν , ὦ Σώκρατες .
Σωκράτης
οὐκοῦν ὅτε δὴ τὸ ἐμὲ ποιοῦν ἐμοί ἐστιν καὶ οὐκ ἄλλῳ , ἐγὼ καὶ αἰσθάνομαι αὐτοῦ , ἄλλος δ᾽ οὔ ;
Θεαίτητος
πῶς γὰρ οὔ ;
Σωκράτης
ἀληθὴς ἄρα ἐμοὶ ἡ ἐμὴ αἴσθησις—τῆς γὰρ ἐμῆς οὐσίας ἀεί ἐστιν—καὶ ἐγὼ κριτὴς κατὰ τὸν Πρωταγόραν τῶν τε ὄντων ἐμοὶ ὡς ἔστι , καὶ τῶν μὴ ὄντων ὡς οὐκ ἔστιν .
Θεαίτητος
ἔοικεν . [ 160δ ]
Σωκράτης
πῶς ἂν οὖν ἀψευδὴς ὢν καὶ μὴ πταίων τῇ διανοίᾳ περὶ τὰ ὄντα ἢ γιγνόμενα οὐκ ἐπιστήμων ἂν εἴην ὧνπερ αἰσθητής ;
Θεαίτητος
οὐδαμῶς ὅπως οὔ .
Σωκράτης
παγκάλως ἄρα σοι εἴρηται ὅτι ἐπιστήμη οὐκ ἄλλο τί ἐστιν ἢ αἴσθησις , καὶ εἰς ταὐτὸν συμπέπτωκεν , κατὰ μὲν Ὅμηρον καὶ Ἡράκλειτον καὶ πᾶν τὸ τοιοῦτον φῦλον οἷον ῥεύματα κινεῖσθαι τὰ πάντα , κατὰ δὲ Πρωταγόραν τὸν σοφώτατον πάντων χρημάτων ἄνθρωπον μέτρον εἶναι , κατὰ [ 160ε ] δὲ Θεαίτητον τούτων οὕτως ἐχόντων αἴσθησιν ἐπιστήμην γίγνεσθαι . ἦ γάρ , ὦ Θεαίτητε ; φῶμεν τοῦτο σὸν μὲν εἶναι οἷον νεογενὲς παιδίον , ἐμὸν δὲ μαίευμα ; ἢ πῶς λέγεις ;
Θεαίτητος
οὕτως ἀνάγκη , ὦ Σώκρατες .
οὔκουν ἐγώ τε οὐδὲν ἄλλο ποτὲ γενήσομαι οὕτως αἰσθανόμενος : τοῦ γὰρ ἄλλου ἄλλη αἴσθησις , καὶ ἀλλοῖον [ 160α ] καὶ ἄλλον ποιεῖ τὸν αἰσθανόμενον : οὔτ᾽ ἐκεῖνο τὸ ποιοῦν ἐμὲ μήποτ᾽ ἄλλῳ συνελθὸν ταὐτὸν γεννῆσαν τοιοῦτον γένηται : ἀπὸ γὰρ ἄλλου ἄλλο γεννῆσαν ἀλλοῖον γενήσεται .
Θεαίτητος
ἔστι ταῦτα .
Σωκράτης
οὐδὲ μὴν ἔγωγε ἐμαυτῷ τοιοῦτος , ἐκεῖνό τε ἑαυτῷ τοιοῦτον γενήσεται .
Θεαίτητος
οὐ γὰρ οὖν .
Σωκράτης
ἀνάγκη δέ γε ἐμέ τε τινὸς γίγνεσθαι , ὅταν αἰσθανόμενος γίγνωμαι : αἰσθανόμενον γάρ , μηδενὸς δὲ αἰσθανόμενον , [ 160β ] ἀδύνατον γίγνεσθαι : ἐκεῖνό τε τινὶ γίγνεσθαι , ὅταν γλυκὺ ἢ πικρὸν ἤ τι τοιοῦτον γίγνηται : γλυκὺ γάρ , μηδενὶ δὲ γλυκὺ ἀδύνατον γενέσθαι .
Θεαίτητος
παντάπασι μὲν οὖν .
Σωκράτης
λείπεται δὴ οἶμαι ἡμῖν ἀλλήλοις , εἴτ᾽ ἐσμέν , εἶναι , εἴτε γιγνόμεθα , γίγνεσθαι , ἐπείπερ ἡμῶν ἡ ἀνάγκη τὴν οὐσίαν συνδεῖ μέν , συνδεῖ δὲ οὐδενὶ τῶν ἄλλων οὐδ᾽ αὖ ἡμῖν αὐτοῖς . ἀλλήλοις δὴ λείπεται συνδεδέσθαι . ὥστε εἴτε τις εἶναί τι ὀνομάζει , τινὶ εἶναι ἢ τινὸς ἢ πρός τι ῥητέον αὐτῷ , εἴτε γίγνεσθαι : αὐτὸ δὲ ἐφ᾽ αὑτοῦ τι ἢ ὂν ἢ γιγνόμενον οὔτε [ 160ξ ] αὐτῷ λεκτέον οὔτ᾽ ἄλλου λέγοντος ἀποδεκτέον , ὡς ὁ λόγος ὃν διεληλύθαμεν σημαίνει .
Θεαίτητος
παντάπασι μὲν οὖν , ὦ Σώκρατες .
Σωκράτης
οὐκοῦν ὅτε δὴ τὸ ἐμὲ ποιοῦν ἐμοί ἐστιν καὶ οὐκ ἄλλῳ , ἐγὼ καὶ αἰσθάνομαι αὐτοῦ , ἄλλος δ᾽ οὔ ;
Θεαίτητος
πῶς γὰρ οὔ ;
Σωκράτης
ἀληθὴς ἄρα ἐμοὶ ἡ ἐμὴ αἴσθησις—τῆς γὰρ ἐμῆς οὐσίας ἀεί ἐστιν—καὶ ἐγὼ κριτὴς κατὰ τὸν Πρωταγόραν τῶν τε ὄντων ἐμοὶ ὡς ἔστι , καὶ τῶν μὴ ὄντων ὡς οὐκ ἔστιν .
Θεαίτητος
ἔοικεν . [ 160δ ]
Σωκράτης
πῶς ἂν οὖν ἀψευδὴς ὢν καὶ μὴ πταίων τῇ διανοίᾳ περὶ τὰ ὄντα ἢ γιγνόμενα οὐκ ἐπιστήμων ἂν εἴην ὧνπερ αἰσθητής ;
Θεαίτητος
οὐδαμῶς ὅπως οὔ .
Σωκράτης
παγκάλως ἄρα σοι εἴρηται ὅτι ἐπιστήμη οὐκ ἄλλο τί ἐστιν ἢ αἴσθησις , καὶ εἰς ταὐτὸν συμπέπτωκεν , κατὰ μὲν Ὅμηρον καὶ Ἡράκλειτον καὶ πᾶν τὸ τοιοῦτον φῦλον οἷον ῥεύματα κινεῖσθαι τὰ πάντα , κατὰ δὲ Πρωταγόραν τὸν σοφώτατον πάντων χρημάτων ἄνθρωπον μέτρον εἶναι , κατὰ [ 160ε ] δὲ Θεαίτητον τούτων οὕτως ἐχόντων αἴσθησιν ἐπιστήμην γίγνεσθαι . ἦ γάρ , ὦ Θεαίτητε ; φῶμεν τοῦτο σὸν μὲν εἶναι οἷον νεογενὲς παιδίον , ἐμὸν δὲ μαίευμα ; ἢ πῶς λέγεις ;
Θεαίτητος
οὕτως ἀνάγκη , ὦ Σώκρατες .
სოკრატე
ამგვარად შემგრძნობი სხვა აღარაფერი გავხდები , რადგან სხვა [ რაღაცისგან ] სხვა შეგრძნება თავად შემგრძნობსაც სხვად ხდის , [ 160a ] ისევე როგორც ჩემზე მოქმედი , ვერასოდეს დარჩება იმავედ , როცა სხვას შეეხება და სხვას წარმოშობს , რადგანაც სხვისგან სხვისი შექმნისას [ თავადაც ] სხვა გახდება .
თეეტეტოსი
ასეა .
სოკრატე
და მეც ვერ გავხდები ასეთივე და ვერც [ ღვინო ] გახდება ისეთივე .
თეეტეტოსი
ვერა .
სოკრატე
როდესაც შემგრძნობი ვხდები , აუცილებლად რაღაცის შემგრძნობი უნდა ვიყო , რადგან არაფრის შემგრძნობი , შეუძლებელია რომ გახდეს შემგრძნობი . [ 160b ] ასევე ტკბილი , მწარე ან რაღაცნაირი ყოველთვის ვიღაცისთვის ხდება , რადგან სიტკბო შეუძლებელია არავისთვის გახდეს ტკბილი .
თეეტეტოსი
ზუსტად ასეა .
სოკრატე
ვფიქრობ , რომ თუ ჩვენ ვართ და ვხდებით , გამოდის რომ ერთმანეთისთვის ვართ და ვხდებით , რადგან არსებობის აუცილებლობით ერთმანეთთან ვართ შეკრული , მაგრამ არც ვინმე სხვასთან ვართ შეკრულნი და არც საკუთარ თავთან . ისღა დაგვრჩენია , რომ ერთმანეთთან შეკრულები ვიყოთ . და თუკი ვინმე რამეზე იტყვის , რომ არსებობს , მან უნდა თქვას , რისგან არსებობს , რისთვის არსებობს და რისი მიმართულებით არსებობს , ასევეა ქმნადობაზეც . ხოლო თავისთავად არსებული ან შექმნილი არც თავად უნდა თქვას [ 160c ] და არც სხვისი ნათქვამი მიიღოს , როგორც ჩვენმა განხილულმა მსჯელობამ დაადგინა .
თეეტეტოსი
სწორედ ასეა , სოკრატე .
სოკრატე
მაშ , როცა რაღაც ჩემზე მოქმედებს , ჩემს მიმართაა და არა სხვის , მას მე შევიგრძნობ და სხვა არავინ ?
თეეტეტოსი
როგორ არა .
სოკრატე
მაშ , ჩემთვისაა ჭეშმარიტი ჩემი შეგრძნება , რაკი მუდამ ჩემს არსებობას ეკუთვნის და , როგორც პროტაგორასი ამბობდა , მე ვარ მოსამართლე ჩემთვის არსებულების , რომ ისინი არსებობენ და ჩემთვის არარსებულების , რომ ისინი არ არსებობენ .
თეეტეტოსი
ასე ჩანს . [ 160d ]
სოკრატე
მაშ , თუკი შეუცდომელი ვარ და არსებულებსა და წარმოშობილებთან დაკავშირებით აზროვნებისას არ მეშლება , შეიძლება არ ვიცოდე ის , რასაც შევიგრძნობ ?
თეეტეტოსი
არაფრით არ შეიძლება .
სოკრატე
მაშ , ძალიან სწორად გითქვამს , რომ ცოდნა სხვა არაფერია , თუ არა შეგრძნება და სრულ თანხმობაშია ჰომეროსთან და ჰერაკლიტესთან და მათ გვართან , რომ ყველაფერი მოძრაობს , როგორც დინება , ასევე უბრძენეს პროტაგორასთან , რომ ყველა საგნის საზომი ადამიანია , [ 160e ] და თეეტეტოსთან , რომ ცოდნა ისაა , რასაც შეიგრძნობენ . რაო , თეეტეტოს ? ხომ არ ვთქვათ , რომ ესაა შენგან ნაშობი , ჩემი ბებიაქალობის შედეგად მიღებული ბავშვი ? თუ როგორ იტყოდი ?
თეეტეტოსი
აუცილებლად ასე , სოკრატე .
ამგვარად შემგრძნობი სხვა აღარაფერი გავხდები , რადგან სხვა [ რაღაცისგან ] სხვა შეგრძნება თავად შემგრძნობსაც სხვად ხდის , [ 160a ] ისევე როგორც ჩემზე მოქმედი , ვერასოდეს დარჩება იმავედ , როცა სხვას შეეხება და სხვას წარმოშობს , რადგანაც სხვისგან სხვისი შექმნისას [ თავადაც ] სხვა გახდება .
თეეტეტოსი
ასეა .
სოკრატე
და მეც ვერ გავხდები ასეთივე და ვერც [ ღვინო ] გახდება ისეთივე .
თეეტეტოსი
ვერა .
სოკრატე
როდესაც შემგრძნობი ვხდები , აუცილებლად რაღაცის შემგრძნობი უნდა ვიყო , რადგან არაფრის შემგრძნობი , შეუძლებელია რომ გახდეს შემგრძნობი . [ 160b ] ასევე ტკბილი , მწარე ან რაღაცნაირი ყოველთვის ვიღაცისთვის ხდება , რადგან სიტკბო შეუძლებელია არავისთვის გახდეს ტკბილი .
თეეტეტოსი
ზუსტად ასეა .
სოკრატე
ვფიქრობ , რომ თუ ჩვენ ვართ და ვხდებით , გამოდის რომ ერთმანეთისთვის ვართ და ვხდებით , რადგან არსებობის აუცილებლობით ერთმანეთთან ვართ შეკრული , მაგრამ არც ვინმე სხვასთან ვართ შეკრულნი და არც საკუთარ თავთან . ისღა დაგვრჩენია , რომ ერთმანეთთან შეკრულები ვიყოთ . და თუკი ვინმე რამეზე იტყვის , რომ არსებობს , მან უნდა თქვას , რისგან არსებობს , რისთვის არსებობს და რისი მიმართულებით არსებობს , ასევეა ქმნადობაზეც . ხოლო თავისთავად არსებული ან შექმნილი არც თავად უნდა თქვას [ 160c ] და არც სხვისი ნათქვამი მიიღოს , როგორც ჩვენმა განხილულმა მსჯელობამ დაადგინა .
თეეტეტოსი
სწორედ ასეა , სოკრატე .
სოკრატე
მაშ , როცა რაღაც ჩემზე მოქმედებს , ჩემს მიმართაა და არა სხვის , მას მე შევიგრძნობ და სხვა არავინ ?
თეეტეტოსი
როგორ არა .
სოკრატე
მაშ , ჩემთვისაა ჭეშმარიტი ჩემი შეგრძნება , რაკი მუდამ ჩემს არსებობას ეკუთვნის და , როგორც პროტაგორასი ამბობდა , მე ვარ მოსამართლე ჩემთვის არსებულების , რომ ისინი არსებობენ და ჩემთვის არარსებულების , რომ ისინი არ არსებობენ .
თეეტეტოსი
ასე ჩანს . [ 160d ]
სოკრატე
მაშ , თუკი შეუცდომელი ვარ და არსებულებსა და წარმოშობილებთან დაკავშირებით აზროვნებისას არ მეშლება , შეიძლება არ ვიცოდე ის , რასაც შევიგრძნობ ?
თეეტეტოსი
არაფრით არ შეიძლება .
სოკრატე
მაშ , ძალიან სწორად გითქვამს , რომ ცოდნა სხვა არაფერია , თუ არა შეგრძნება და სრულ თანხმობაშია ჰომეროსთან და ჰერაკლიტესთან და მათ გვართან , რომ ყველაფერი მოძრაობს , როგორც დინება , ასევე უბრძენეს პროტაგორასთან , რომ ყველა საგნის საზომი ადამიანია , [ 160e ] და თეეტეტოსთან , რომ ცოდნა ისაა , რასაც შეიგრძნობენ . რაო , თეეტეტოს ? ხომ არ ვთქვათ , რომ ესაა შენგან ნაშობი , ჩემი ბებიაქალობის შედეგად მიღებული ბავშვი ? თუ როგორ იტყოდი ?
თეეტეტოსი
აუცილებლად ასე , სოკრატე .