Ἑλληνική Transliterate

ქართული Transliterate

Σωκράτης
μὴ τοίνυν ἀπολίπωμεν ὅσον ἐλλεῖπον αὐτοῦ . λείπεται δὲ ἐνυπνίων τε πέρι καὶ νόσων τῶν τε ἄλλων καὶ μανίας , ὅσα τε παρακούειν ἢ παρορᾶν ἤ τι ἄλλο παραισθάνεσθαι λέγεται . οἶσθα γάρ που ὅτι ἐν πᾶσι τούτοις ὁμολογουμένως ἐλέγχεσθαι δοκεῖ ὃν ἄρτι διῇμεν λόγον , [ 158α ] ὡς παντὸς μᾶλλον ἡμῖν ψευδεῖς αἰσθήσεις ἐν αὐτοῖς γιγνομένας , καὶ πολλοῦ δεῖ τὰ φαινόμενα ἑκάστῳ ταῦτα καὶ εἶναι , ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον οὐδὲν ὧν φαίνεται εἶναι .

Θεαίτητος
ἀληθέστατα λέγεις , ὦ Σώκρατες .

Σωκράτης
τίς δὴ οὖν , ὦ παῖ , λείπεται λόγος τῷ τὴν αἴσθησιν ἐπιστήμην τιθεμένῳ καὶ τὰ φαινόμενα ἑκάστῳ ταῦτα καὶ εἶναι τούτῳ ᾧ φαίνεται ;

Θεαίτητος
ἐγὼ μέν , ὦ Σώκρατες , ὀκνῶ εἰπεῖν ὅτι οὐκ ἔχω τί λέγω , διότι μοι νυνδὴ ἐπέπληξας εἰπόντι αὐτό . ἐπεὶ ὡς [ 158β ] ἀληθῶς γε οὐκ ἂν δυναίμην ἀμφισβητῆσαι ὡς οἱ μαινόμενοι ἢ οἱ ὀνειρώττοντες οὐ ψευδῆ δοξάζουσιν , ὅταν οἱ μὲν θεοὶ αὐτῶν οἴωνται εἶναι , οἱ δὲ πτηνοί τε καὶ ὡς πετόμενοι ἐν τῷ ὕπνῳ διανοῶνται .

Σωκράτης
ἆρ᾽ οὖν οὐδὲ τὸ τοιόνδε ἀμφισβήτημα ἐννοεῖς περὶ αὐτῶν , μάλιστα δὲ περὶ τοῦ ὄναρ τε καὶ ὕπαρ ;

Θεαίτητος
τὸ ποῖον ;

Σωκράτης
ὃ πολλάκις σε οἶμαι ἀκηκοέναι ἐρωτώντων , τί ἄν τις ἔχοι τεκμήριον ἀποδεῖξαι , εἴ τις ἔροιτο νῦν οὕτως ἐν τῷ παρόντι πότερον καθεύδομεν καὶ πάντα ἃ διανοούμεθα ὀνειρώττομεν , [ 158ξ ] ἢ ἐγρηγόραμέν τε καὶ ὕπαρ ἀλλήλοις διαλεγόμεθα .

Θεαίτητος
καὶ μήν , ὦ Σώκρατες , ἄπορόν γε ὅτῳ χρὴ ἐπιδεῖξαι τεκμηρίῳ : πάντα γὰρ ὥσπερ ἀντίστροφα τὰ αὐτὰ παρακολουθεῖ . ἅ τε γὰρ νυνὶ διειλέγμεθα οὐδὲν κωλύει καὶ ἐν τῷ ὕπνῳ δοκεῖν ἀλλήλοις διαλέγεσθαι : καὶ ὅταν δὴ ὄναρ ὀνείρατα δοκῶμεν διηγεῖσθαι , ἄτοπος ἡ ὁμοιότης τούτων ἐκείνοις .

Σωκράτης
ὁρᾷς οὖν ὅτι τό γε ἀμφισβητῆσαι οὐ χαλεπόν , ὅτε [ 158δ ] καὶ πότερόν ἐστιν ὕπαρ ἢ ὄναρ ἀμφισβητεῖται , καὶ δὴ ἴσου ὄντος τοῦ χρόνου ὃν καθεύδομεν ᾧ ἐγρηγόραμεν , ἐν ἑκατέρῳ διαμάχεται ἡμῶν ἡ ψυχὴ τὰ ἀεὶ παρόντα δόγματα παντὸς μᾶλλον εἶναι ἀληθῆ , ὥστε ἴσον μὲν χρόνον τάδε φαμὲν ὄντα εἶναι , ἴσον δὲ ἐκεῖνα , καὶ ὁμοίως ἐφ᾽ ἑκατέροις διισχυριζόμεθα .

Θεαίτητος
παντάπασι μὲν οὖν .

Σωκράτης
οὐκοῦν καὶ περὶ νόσων τε καὶ μανιῶν ὁ αὐτὸς λόγος , πλὴν τοῦ χρόνου ὅτι οὐχὶ ἴσος ;

Θεαίτητος
ὀρθῶς .

Σωκράτης
τί οὖν ; πλήθει χρόνου καὶ ὀλιγότητι τὸ ἀληθὲς ὁρισθήσεται ; [ 158ε ]

Θεαίτητος
γελοῖον μεντἂν εἴη πολλαχῇ .

Σωκράτης
ἀλλά τι ἄλλο ἔχεις σαφὲς ἐνδείξασθαι ὁποῖα τούτων τῶν δοξασμάτων ἀληθῆ ;

Θεαίτητος
οὔ μοι δοκῶ .

Σωκράτης
ἐμοῦ τοίνυν ἄκουε οἷα περὶ αὐτῶν ἂν λέγοιεν οἱ τὰ ἀεὶ δοκοῦντα ὁριζόμενοι τῷ δοκοῦντι εἶναι ἀληθῆ . λέγουσι δέ , ὡς ἐγὼ οἶμαι , οὕτως ἐρωτῶντες : ‘ὦ Θεαίτητε , ὃ ἂν ἕτερον ᾖ παντάπασιν , μή πῄ τινα δύναμιν τὴν αὐτὴν ἕξει τῷ ἑτέρῳ ; καὶ μὴ ὑπολάβωμεν τῇ μὲν ταὐτὸν εἶναι ὃ ἐρωτῶμεν τῇ δὲ ἕτερον , ἀλλ᾽ ὅλως ἕτερον . ’