Anderson Vanildo José Alves Moris / e-Science
FCLAr - UNESP
Letras clássicas digitais: interligando línguas antigas ao português e aprimorando um modelo automático de alinhamento de tradução (Fapesp proc. n. 09409-0) Digital Classics: linking ancient languages to Portuguese and improving an automatic translation alignment model.
Sólon (13.1-10): elegia às musas
Anderson Vanildo José Alves Moris / e-Science
- Created on 2023-04-29 20:58:55
- Modified on 2023-11-26 20:48:21
- Translated by Anderson Moris
- Aligned by Anderson Vanildo José Alves Moris
Sólon, fragmento 13 (Elegia às Musas), versos 1-10.
Ἑλληνική Transliterate
Português
Μνημοσύνης καὶ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα , Μοῦσαι Πιερίδες , κλῦτέ μοι εὐχομένωι · ὄλβον μοι πρὸς θεῶν μακάρων δότε , καὶ πρὸς ἁπάντων ἀνθρώπων αἰεὶ δόξαν ἔχειν ἀγαθήν · εἶναι δὲ γλυκὺν ὧδε φίλοις , ἐχθροῖσι δὲ πικρόν , τοῖσι μὲν αἰδοῖον , τοῖσι δὲ δεινὸν ἰδεῖν . χρήματα δ’ ἱμείρω μὲν ἔχειν , ἀδίκως δὲ πεπᾶσθαι οὐκ ἐθέλω · πάντως ὕστερον ἦλθε δίκη . πλοῦτον δ’ ὃν μὲν δῶσι θεοί , παραγίγνεται ἀνδρὶ ἔμπεδος ἐκ νεάτου πυθμένος ἐς κορυφήν ·
Filhas
esplêndidas
de
Mnemosine
e
de
Zeus
Olímpio
,
Musas
da
Piéria
,
ouçam
-
me
a
rezar
.
Deem
-
me
riqueza
proveniente
dos
deuses
bem-aventurados
,
e
sempre
me
deixem
ter
boa
fama
proveniente
de
todos
os
homens
:
e
assim
ser
doce
aos
amigos
,
mas
amargo
aos
inimigos
;
aos
primeiros
compassivo
,
mas
aos
últimos
terrível
de
se
ver
.
Desejo
ter
bens
,
mas
não
quero
adquiri
-
los
injustamente
.
A
justiça
vem
depois
em
todos
os
casos
.
Então
,
a
riqueza
que
os
deuses
dão
a
um
homem
permanece
firme
,
desde
o
mais
baixo
sopé
até
o
cume
.
Paléfato, 12: Sobre Dédalo e Ícaro
Anderson Vanildo José Alves Moris / e-Science
- Created on 2023-06-11 16:04:11
- Modified on 2023-11-26 20:44:10
- Translated by Anderson Moris
- Aligned by Anderson Vanildo José Alves Moris
"Sobre Dédalo e Ícaro" é o 12º capítulo da obra "Sobre o Inacreditável" (Περὶ Ἀπίστων), do paradoxógrafo Paléfato (IV a.C.).
Ἑλληνική Transliterate
Português
urn:cts:greekLit:tlg1553.tlg001.archive-mythographigrae00heragoog
Περὶ Δαιδάλου καὶ Ἰκάρου .
Φασὶν ὅτι Μίνως Δαίδαλον καὶ Ἴκαρον τὸν υἱὸν αὐτοῦ καθεῖρξε διά τινα αἰτίαν , Δαίδαλος δὲ ποιήσας πτέρυγας ἀμφοτέροις προσθετάς , ἐξέπτη μετὰ τοῦ Ἰκάρου . νοῆσαι δὲ ἄνθρωπον πετόμενον , ἀμήχανον , καὶ ταῦτα πτέρυγας ἔχοντα προσθετάς . τὸ οὖν λεγόμενον ἦν τοιοῦτον . Δαίδαλος ὢν ἐν τῇ εἱρκτῇ , καθεὶς ἑαυτὸν διὰ θυρίδος καὶ τὸν υἱὸν κατασπάσας , σκαφίδι ἐμβάς , ἀπῄει . αἰσθόμενος δὲ ὁ Μίνως πέμπει πλοῖα διώξοντα . οἱ δὲ ὡς ᾔσθοντο διωκόμενοι , ἀνέμου λάβρου καὶ φοροῦ ὄντος , πετόμενοι ἐφαίνοντο . εἶτα πλέοντες οὐρίῳ Κρητικῷ νότῳ ἐν τῷ πελάγει περιτρέπονται · καὶ ὁ μὲν Δαίδαλος περισῴζεται εἰς τὴν γῆν , ὁ δὲ Ἴκαρος διαφθείρεται ( ὅθεν ἀπ´ ἐκείνου Ἰκάριον πέλαγος ἐκλήθη ) , ἐκβληθέντα δὲ ὑπὸ τῶν κυμάτων ὁ πατὴρ ἔθαψεν .
Φασὶν ὅτι Μίνως Δαίδαλον καὶ Ἴκαρον τὸν υἱὸν αὐτοῦ καθεῖρξε διά τινα αἰτίαν , Δαίδαλος δὲ ποιήσας πτέρυγας ἀμφοτέροις προσθετάς , ἐξέπτη μετὰ τοῦ Ἰκάρου . νοῆσαι δὲ ἄνθρωπον πετόμενον , ἀμήχανον , καὶ ταῦτα πτέρυγας ἔχοντα προσθετάς . τὸ οὖν λεγόμενον ἦν τοιοῦτον . Δαίδαλος ὢν ἐν τῇ εἱρκτῇ , καθεὶς ἑαυτὸν διὰ θυρίδος καὶ τὸν υἱὸν κατασπάσας , σκαφίδι ἐμβάς , ἀπῄει . αἰσθόμενος δὲ ὁ Μίνως πέμπει πλοῖα διώξοντα . οἱ δὲ ὡς ᾔσθοντο διωκόμενοι , ἀνέμου λάβρου καὶ φοροῦ ὄντος , πετόμενοι ἐφαίνοντο . εἶτα πλέοντες οὐρίῳ Κρητικῷ νότῳ ἐν τῷ πελάγει περιτρέπονται · καὶ ὁ μὲν Δαίδαλος περισῴζεται εἰς τὴν γῆν , ὁ δὲ Ἴκαρος διαφθείρεται ( ὅθεν ἀπ´ ἐκείνου Ἰκάριον πέλαγος ἐκλήθη ) , ἐκβληθέντα δὲ ὑπὸ τῶν κυμάτων ὁ πατὴρ ἔθαψεν .
Sobre
Dédalo
e
Ícaro
.
Dizem que Minos prendeu Dédalo e o seu filho Ícaro por causa de uma certa acusação , e Dédalo , tendo construído asas afixadas em ambos os lados , fugiu com Ícaro . No entanto , pensar que um ser humano voe é inconcebível , ainda mais com asas coladas . O que é falado , portanto , foi isto : Dédalo estava na prisão , jogou - se da janela , arrastando também o seu filho consigo , e fugiu ao embarcar em uma canoa . Porém , Minos percebeu e enviou navios para persegui - los . Quando os perseguidos ficaram cientes disso , pareciam estar voando porque o vento estava forte e propício . Então , enquanto velejavam pelo mar com o favorável vento do sul de Creta , fizeram a canoa virar . E Dédalo retornou são e salvo à terra , mas Ícaro pereceu ( daí , graças a ele , o mar foi nomeado Mar de Ícaro ) tendo sido arremessado pelas ondas , e o pai o sepultou .
Dizem que Minos prendeu Dédalo e o seu filho Ícaro por causa de uma certa acusação , e Dédalo , tendo construído asas afixadas em ambos os lados , fugiu com Ícaro . No entanto , pensar que um ser humano voe é inconcebível , ainda mais com asas coladas . O que é falado , portanto , foi isto : Dédalo estava na prisão , jogou - se da janela , arrastando também o seu filho consigo , e fugiu ao embarcar em uma canoa . Porém , Minos percebeu e enviou navios para persegui - los . Quando os perseguidos ficaram cientes disso , pareciam estar voando porque o vento estava forte e propício . Então , enquanto velejavam pelo mar com o favorável vento do sul de Creta , fizeram a canoa virar . E Dédalo retornou são e salvo à terra , mas Ícaro pereceu ( daí , graças a ele , o mar foi nomeado Mar de Ícaro ) tendo sido arremessado pelas ondas , e o pai o sepultou .
Sólon (13.11-22): elegia às musas
Anderson Vanildo José Alves Moris / e-Science
- Created on 2023-06-12 15:59:09
- Modified on 2023-11-26 20:48:27
- Translated by Anderson Moris
- Aligned by Anderson Vanildo José Alves Moris
Ἑλληνική Transliterate
Português
ὃν δ’ ἄνδρες τιμῶσιν ὑφ’ ὕβριος , οὐ κατὰ κόσμον ἔρχεται , ἀλλ’ ἀδίκοις ἔργμασι πειθόμενος οὐκ ἐθέλων ἕπεται , ταχέως δ’ ἀναμίσγεται ἄτηι · ἀρχῆς δ’ ἐξ ὀλίγης γίγνεται ὥστε πυρός , φλαύρη μὲν τὸ πρῶτον , ἀνιηρὴ δὲ τελευτᾶι · οὐ γὰρ δὴν θνητοῖς ὕβριος ἔργα πέλει , ἀλλὰ Ζεὺς πάντων ἐφορᾶι τέλος , ἐξαπίνης δὲ ὥστ’ ἄνεμος νεφέλας αἶψα διεσκέδασεν ἠρινός , ὃς πόντου πολυκύμονος ἀτρυγέτοιο πυθμένα κινήσας , γῆν κάτα πυροφόρον δηιώσας καλὰ ἔργα θεῶν ἕδος αἰπὺν ἱκάνει οὐρανόν , αἰθρίην δ’ αὖτις ἔθηκεν ἰδεῖν ·
A
riqueza
que
os
homens
honram
com
violência
não
vem
em
boa
ordem
,
mas
,
persuadida
por
ações
injustas
,
segue
sem
querer
e
rapidamente
se
mistura
à
ruína
.
A
ruína
,
desde
o
princípio
,
é
pequena
,
como
a
do
fogo
,
fraca
no
início
,
mas
intensa
no
fim
.
Os
feitos
de
violência
dos
mortais
não
duram
por
muito
tempo
.
Porém
,
Zeus
vigia
o
final
de
tudo
,
e
repentinamente
,
assim
como
o
vento
primaveril
dispersa
as
nuvens
com
velocidade
,
após
mover
o
fundo
do
mar
estéril
de
muitas
ondas
,
e
destruir
os
belos
trabalhos
na
terra
fértil
em
trigo
,
chega
ao
elevado
céu
,
morada
dos
deuses
,
e
novamente
permite
ver
um
céu
sereno
.
Heráclito, Par. 27: Sobre o elmo do Hades
Anderson Vanildo José Alves Moris / e-Science
- Created on 2023-06-12 16:15:45
- Modified on 2023-11-26 20:33:38
- Translated by Anderson Moris
- Aligned by Anderson Vanildo José Alves Moris
"Sobre o elmo do Hades" é o 27º capítulo da obra "Sobre o Inacreditável" (Περὶ Ἀπίστων), do paradoxógrafo Heráclito (II d.C.).
Heráclito, Par. 21: Sobre as pessoas no Hades
Anderson Vanildo José Alves Moris / e-Science
- Created on 2023-06-13 16:42:34
- Modified on 2023-11-26 20:34:15
- Translated by Anderson Moris
- Aligned by Anderson Vanildo José Alves Moris
"Sobre as pessoas no Hades" é o 21º capítulo da obra "Sobre o Inacreditável" (Περὶ Ἀπίστων), do paradoxógrafo Heráclito (II d.C.).
Ἑλληνική Transliterate
Português
urn:cts:greekLit:tlg1413.tlg001.archive-mythographigrae00heragoog
Περὶ τῶν ἐν Ἅιδου . Λέγεται ὡς Ἡρακλῆς κατελθὼν εἰς Ἅιδου ἀνῆλθεν ἀνάγων τὸν Κέρβερον , καὶ Ὀρφεὺς ὡσαύτως Εὐρυδίκην τὴν γυναῖκα . τὸ δ´ ἀληθές , ὅτι ὁπηνίκα τις ἐκ μακρᾶς ἀποδημίας καὶ ἐπικινδύνου διαντλήσας ἐσώθη , ἔφασκον ἐξ Ἅιδου αὐτὸν διασεσῶσθαι . ὅθεν ἔτι καὶ νῦν τοὺς μακροὺς πόνους καὶ παραβόλους ὁδοὺς καὶ ἐπισφαλεῖς νόσους διαφεύγοντας φάσκομεν ἐξ Ἅιδου σεσῶσθαι .
Sobre
as
pessoas
no
Hades
.
É
dito
que
Héracles
,
após
descer
ao
Hades
,
retornou
à
superfície
conduzindo
o
Cérbero
,
e
que
Orfeu
fez
o
mesmo
com
Eurídice
,
a
sua
esposa
.
Porém
,
a
verdade
é
que
,
quando
alguém
retornava
são
e
salvo
após
suportar
uma
longa
e
perigosa
viagem
,
acreditava
-
se
que
essa
pessoa
havia
escapado
do
Hades
.
Por
conta
disso
,
até
mesmo
ainda
hoje
dizemos
que
os
que
escapam
de
trabalhos
longos
,
de
expedições
arriscadas
ou
de
doenças
precárias
,
retornaram
são
e
salvos
do
Hades
.
Odisseia, canto 6, v.15-25
Anderson Vanildo José Alves Moris / e-Science
- Created on 2023-09-22 00:25:09
- Modified on 2023-09-22 00:31:23
- Translated by Anderson Moris
- Aligned by Anderson Vanildo José Alves Moris
Ἑλληνική Transliterate
Português
βῆ δʼ ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον , ᾧ ἔνι κούρη κοιμᾶτʼ ἀθανάτῃσι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη , Ναυσικάα , θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο , πὰρ δὲ δύʼ ἀμφίπολοι , Χαρίτων ἄπο κάλλος ἔχουσαι , σταθμοῖιν ἑκάτερθε · θύραι δʼ ἐπέκειντο φαειναί . ἡ δʼ ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης , στῆ δʼ ἄρʼ ὑπὲρ κεφαλῆς , καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν , εἰδομένη κούρῃ ναυσικλειτοῖο Δύμαντος , ἥ οἱ ὁμηλικίη μὲν ἔην , κεχάριστο δὲ θυμῷ . τῇ μιν ἐεισαμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη · Ναυσικάα , τί νύ σʼ ὧδε μεθήμονα γείνατο μήτηρ ;
Então
,
foi
andando
ao
quarto
ricamente
trabalhado
,
no
qual
repousava
uma
moça
semelhante
aos
imortais
em
estatura
e
em
aparência
,
Nausícaa
,
a
filha
do
caridoso
Alcínoo
,
e
estavam
presentes
duas
servas
,
que
tinham
uma
beleza
vinda
das
Graças
,
de
cada
lado
dos
pilares
.
E
as
portas
cintilantes
estavam
fechadas
.
Ela
,
como
um
sopro
de
vento
,
lançou
-
se
à
cama
da
moça
,
em
seguida
parou
sobre
a
cabeceira
,
e
dirigiu
a
palavra
a
ela
,
assemelhando
-
se
à
filha
de
Dimas
,
famoso
por
seus
navios
,
a
qual
era
da
mesma
idade
dela
e
agradava
a
seu
ânimo
.
Assemelhada
a
ela
,
disse
-
lhe
Atena
de
olhos
de
coruja
:
"
Nausícaa
,
como
tua
mãe
te
pariu
tão
relaxada
?
Paléfato, 35: Sobre a geração dos freixos
Anderson Vanildo José Alves Moris / e-Science
- Created on 2023-11-16 20:01:57
- Modified on 2023-11-26 20:39:49
- Translated by Anderson Moris
- Aligned by Anderson Vanildo José Alves Moris
"Sobre a geração dos freixos" é o 35º capítulo da obra "Sobre o Inacreditável" (Περὶ Ἀπίστων), do paradoxógrafo Paléfato (IV a.C.).
Ἑλληνική Transliterate
Português
urn:cts:greekLit:tlg1553.tlg001.archive-mythographigrae00heragoog
Καὶ τἄλλα φαύλως εἶπον καὶ τὸ πρῶτον γένος ἀνθρώπων ἐκ μελιῶν γενέσθαι [ φασίν ] . ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ἀμήχανον ἐκ ξύλων ἀνθρώπους γενέσθαι . ἀλλὰ Μέλιός τις ἐγένετο καὶ Μελίαι ἐκλήθησαν ἀπὸ τούτου , ὥσπερ Ἕλληνες ἀπὸ Ἕλληνος καὶ Ἴωνες ἀπὸ Ἴωνος . ἀλλ´ ἐκεῖνο μὲν ἐφθάρη τὸ γένος ὅλον , καὶ δὴ καὶ τὸ ὄνομα ἀπέσβη . σιδηρᾶ δὲ καὶ χαλκῆ γενεὰ οὐδέποτε ἐγένετο , ἀλλ´ ἐφλυαρήθη ταῦτα .
Falam
também
outras
coisas
com
imprecisão
:
que
a
primeira
geração
dos
humanos
nasceu
de
freixos
.
Mas
me
parece
impossível
que
seres
humanos
tenham
nascido
a
partir
de
árvores
.
Entretanto
,
um
Freixo
qualquer
existiu
,
e
os
freixos
assim
foram
nomeados
por
causa
dele
,
da
mesma
forma
que
os
helenos
são
chamados
assim
por
causa
de
Heleno
,
e
os
jônios
por
causa
de
Jônio
.
Porém
,
certamente
toda
aquela
geração
pereceu
,
e
então
o
seu
nome
também
desapareceu
.
A
geração
de
ferro
e
a
de
bronze
também
nunca
existiram
,
mas
essas
coisas
foram
contadas
futilmente
.
Heráclito, Par. 1: Sobre a Medusa
Anderson Vanildo José Alves Moris / e-Science
- Created on 2023-11-17 21:29:52
- Modified on 2023-11-26 20:35:07
- Translated by Anderson Moris
- Aligned by Anderson Vanildo José Alves Moris
"Sobre a Medusa" é o primeiro capítulo da obra "Sobre o Inacreditável" (Περὶ Ἀπίστων), do paradoxógrafo Heráclito (II d.C.).
Ἑλληνική Transliterate
Português
urn:cts:greekLit:tlg1413.tlg001.archive-mythographigrae00heragoog
Φασὶ ταύτην ἀπολιθοῦν τοὺς θεασαμένους αὐτήν , καὶ Περσέως ἀποτεμόντος αὐτῆς τὴν κεφαλήν , ἐξελθεῖν ἵππον πτερωτόν . ἔχει δὲ οὕτω . αὕτη ἑταίρα καλὴ ἐγένετο ὡς τὸν ἰδόντα αὐτὴν ἔκπληκτον γενόμενον οἷον ἀπολιθοῦσθαι . λέγομεν δὲ καὶ ἡμεῖς " ἰδὼν αὐτὴν ἀπελιθώθη " . παραγενομένου δὲ Περσέως ἐν ἔρωτι γενομένη τά τε ὑπάρχοντα κατέφαγε καὶ τὴν ἑαυτῆς ἡλικίαν κατέφθειρεν · ἀπολέσασα δὲ τὴν ἡλικίαν καὶ τὰ ὑπάρχοντα ἵππου γῆρας ἐγήρασεν . ἡ γὰρ κεφαλὴ τὸ τῆς ἡλικίας ἄνθος ἐστίν , ὃ ἀφεῖλεν αὐτῆς ὁ Περσεύς .
Dizem
que
a
Medusa
petrificava
os
que
olhavam
para
ela
,
e
que
depois
de
Perseu
ter
decepado
a
cabeça
dela
,
saiu
de
lá
um
cavalo
alado
.
Mas
foi
assim
:
ela
era
uma
linda
cortesã
,
por
isso
,
quem
a
observava
ficava
estonteado
,
ou
melhor
,
petrificado
.
E
nós
até
mesmo
dizemos
:
"
Fulano
se
transformou
em
pedra
porque
olhou
para
ela
"
.
No
entanto
,
após
Perseu
chegar
,
Medusa
se
apaixonou
,
também
gastou
os
seus
pertences
e
destruiu
a
juventude
dela
mesma
.
Então
,
tendo
perdido
a
juventude
e
os
pertences
,
teve
uma
velhice
de
mulher
promíscua
.
Afinal
,
a
cabeça
é
a
flor
da
juventude
,
a
qual
Perseu
tirou
de
Medusa
.
Heráclito, Par. 5: Sobre os centauros
Anderson Vanildo José Alves Moris / e-Science
- Created on 2023-11-18 15:12:02
- Modified on 2023-11-26 20:35:28
- Translated by Anderson Moris
- Aligned by Anderson Vanildo José Alves Moris
"Sobre os centauros" é o quinto capítulo da obra "Sobre o Inacreditável" (Περὶ Ἀπίστων), do paradoxógrafo Heráclito (II d.C.).
Ἑλληνική Transliterate
Português
urn:cts:greekLit:tlg1413.tlg001.archive-mythographigrae00heragoog
Λέγεται περὶ τὸ Πήλιον καὶ τὴν Φολόην γεγονέναι διφυεῖς , τὰ μὲν ἐπάνω τῶν λαγόνων ἀνδρῶν ἔχοντας , τὸ δ´ ἀπὸ τούτου τοῦ μέρους πᾶν ἵππων . οὐκ ἀληθὲς δὲ τοῦτο . δύο γὰρ διηλλαγμένας φύσεις εἰς ἓν συνελθούσας ἀδύνατον ζῳογονηθῆναι καὶ τραφῆναι . ἀλλ´ ἔτι τῆς τῶν ἵππων χρήσεως οὔσης ἀγνώστου , πρῶτοι καθίσαντες ἐφ´ ἵππων κατέτρεχον τὰ πεδία λῃστεύοντες , φαντασίαν τε ἀπετέλεσαν τοῖς πρώτως θεασαμένοις μακρόθεν , ὡς ἐκ δυοῖν εἰσι γεγονότες φύσεων .
É
dito
que
existiam
seres
de
dupla
natureza
nos
arredores
do
Monte
Pélion
e
da
vila
Fóloe
;
acima
dos
seus
flancos
,
tinham
as
formas
de
homens
,
mas
,
abaixo
dessa
parte
,
tinham
uma
aparência
inteira
de
cavalo
.
Porém
,
isso
não
é
verdade
.
Afinal
,
é
impossível
que
duas
naturezas
diferentes
,
se
reunidas
em
um
único
ser
,
venham
ao
mundo
e
cresçam
.
Mas
,
quando
a
serventia
dos
cavalos
ainda
era
desconhecida
,
os
primeiros
montados
nos
cavalos
percorriam
as
planícies
pilhando
e
,
para
aqueles
que
inicialmente
os
viram
de
longe
,
deram
a
impressão
de
que
eram
compostos
de
duas
naturezas
.
Heráclito, Par. 11: Sobre o Ciclope
Anderson Vanildo José Alves Moris / e-Science
- Created on 2023-11-19 15:00:56
- Modified on 2023-11-26 20:35:45
- Translated by Anderson Moris
- Aligned by Anderson Vanildo José Alves Moris
"Sobre o Ciclope" é o 11º capítulo da obra "Sobre o Inacreditável" (Περὶ Ἀπίστων), do paradoxógrafo Heráclito (II d.C.).