Ἑλληνική Transliterate

ქართული Transliterate

[ 144α ] ἀδεῶς δὴ λέγω . εὖ γὰρ ἴσθι ὅτι ὧν δὴ πώποτε ἐνέτυχον — καὶ πάνυ πολλοῖς πεπλησίακα — οὐδένα πω ᾐσθόμην οὕτω θαυμαστῶς εὖ πεφυκότα . τὸ γὰρ εὐμαθῆ ὄντα ὡς ἄλλῳ χαλεπὸν πρᾷον αὖ εἶναι διαφερόντως , καὶ ἐπὶ τούτοις ἀνδρεῖον παρ᾽ ὁντινοῦν , ἐγὼ μὲν οὔτ᾽ ἂν ᾠόμην γενέσθαι οὔτε ὁρῶ γιγνόμενον : ἀλλ᾽ οἵ τε ὀξεῖς ὥσπερ οὗτος καὶ ἀγχίνοι καὶ μνήμονες ὡς τὰ πολλὰ καὶ πρὸς τὰς ὀργὰς ὀξύρροποί εἰσι , καὶ ᾁττοντες φέρονται ὥσπερ τὰ ἀνερμάτιστα [ 144β ] πλοῖα , καὶ μανικώτεροι ἢ ἀνδρειότεροι φύονται , οἵ τε αὖ ἐμβριθέστεροι νωθροί πως ἀπαντῶσι πρὸς τὰς μαθήσεις καὶ λήθης γέμοντες . ὁ δὲ οὕτω λείως τε καὶ ἀπταίστως καὶ ἀνυσίμως ἔρχεται ἐπὶ τὰς μαθήσεις τε καὶ ζητήσεις μετὰ πολλῆς πρᾳότητος , οἷον ἐλαίου ῥεῦμα ἀψοφητὶ ῥέοντος , ὥστε θαυμάσαι τὸ τηλικοῦτον ὄντα οὕτως ταῦτα διαπράττεσθαι .
Σωκράτης
εὖ ἀγγέλλεις . τίνος δὲ καὶ ἔστι τῶν πολιτῶν ;

Θεόδωρος
ἀκήκοα μὲν τοὔνομα , μνημονεύω δὲ οὔ . ἀλλὰ [ 144ξ ] γάρ ἐστι τῶνδε τῶν προσιόντων ὁ ἐν τῷ μέσῳ : ἄρτι γὰρ ἐν τῷ ἔξω δρόμῳ ἠλείφοντο ἑταῖροί τέ τινες οὗτοι αὐτοῦ καὶ αὐτός , νῦν δέ μοι δοκοῦσιν ἀλειψάμενοι δεῦρο ἰέναι . ἀλλὰ σκόπει εἰ γιγνώσκεις αὐτόν .

Σωκράτης
γιγνώσκω : ὁ τοῦ Σουνιῶς Εὐφρονίου ἐστίν , καὶ πάνυ γε , ὦ φίλε , ἀνδρὸς οἷον καὶ σὺ τοῦτον διηγῇ , καὶ ἄλλως εὐδοκίμου , καὶ μέντοι καὶ οὐσίαν μάλα πολλὴν κατέλιπεν . τὸ δ᾽ ὄνομα οὐκ οἶδα τοῦ μειρακίου . [ 144δ ]

Θεόδωρος
Θεαίτητος , ὦ Σώκρατες , τό γε ὄνομα : τὴν μέντοι οὐσίαν δοκοῦσί μοι ἐπίτροποί τινες διεφθαρκέναι . ἀλλ᾽ ὅμως καὶ πρὸς τὴν τῶν χρημάτων ἐλευθεριότητα θαυμαστός , ὦ Σώκρατες .

Σωκράτης
γεννικὸν λέγεις τὸν ἄνδρα . καί μοι κέλευε αὐτὸν ἐνθάδε παρακαθίζεσθαι .

Θεόδωρος
ἔσται ταῦτα . Θεαίτητε , δεῦρο παρὰ Σωκράτη .

Σωκράτης
πάνυ μὲν οὖν , ὦ Θεαίτητε , ἵνα κἀγὼ ἐμαυτὸν ἀνασκέψωμαι ποῖόν τι ἔχω τὸ πρόσωπον : φησὶν γὰρ Θεόδωρος [ 144ε ] ἔχειν με σοὶ ὅμοιον . ἀτὰρ εἰ νῷν ἐχόντοιν ἑκατέρου λύραν ἔφη αὐτὰς ἡρμόσθαι ὁμοίως , πότερον εὐθὺς ἂν ἐπιστεύομεν ἢ ἐπεσκεψάμεθ᾽ ἂν εἰ μουσικὸς ὢν λέγει ;

Θεαίτητος
ἐπεσκεψάμεθ᾽ ἄν .

Σωκράτης
οὐκοῦν τοιοῦτον μὲν εὑρόντες ἐπειθόμεθ᾽ ἄν , ἄμουσον δέ , ἠπιστοῦμεν ;

Θεαίτητος
ἀληθῆ .

Σωκράτης
νῦν δέ γ᾽ , οἶμαι , εἴ τι μέλει ἡμῖν τῆς τῶν προσώπων [ 145α ] ὁμοιότητος , σκεπτέον εἰ γραφικὸς ὢν λέγει ἢ οὔ .