Ἑλληνική Transliterate

ქართული Transliterate

[ 143α ] ἀλλ᾽ ἐγραψάμην μὲν τότ᾽ εὐθὺς οἴκαδ᾽ ἐλθὼν ὑπομνήματα , ὕστερον δὲ κατὰ σχολὴν ἀναμιμνῃσκόμενος ἔγραφον , καὶ ὁσάκις Ἀθήναζε ἀφικοίμην , ἐπανηρώτων τὸν Σωκράτη ὃ μὴ ἐμεμνήμην , καὶ δεῦρο ἐλθὼν ἐπηνορθούμην : ὥστε μοι σχεδόν τι πᾶς ὁ λόγος γέγραπται .
Τερψσίων
ἀληθῆ : ἤκουσά σου καὶ πρότερον , καὶ μέντοι ἀεὶ μέλλων κελεύσειν ἐπιδεῖξαι διατέτριφα δεῦρο . ἀλλὰ τί κωλύει νῦν ἡμᾶς διελθεῖν ; πάντως ἔγωγε καὶ ἀναπαύσασθαι δέομαι ὡς ἐξ ἀγροῦ ἥκων . [ 143β ]

Εὐκλείδης
ἀλλὰ μὲν δὴ καὶ αὐτὸς μέχρι Ἐρινοῦ Θεαίτητον προύπεμψα , ὥστε οὐκ ἂν ἀηδῶς ἀναπαυοίμην . ἀλλ᾽ ἴωμεν , καὶ ἡμῖν ἅμα ἀναπαυομένοις ὁ παῖς ἀναγνώσεται .

Τερψσίων
ὀρθῶς λέγεις .

Εὐκλείδης
τὸ μὲν δὴ βιβλίον , ὦ Τερψίων , τουτί : ἐγραψάμην δὲ δὴ οὑτωσὶ τὸν λόγον , οὐκ ἐμοὶ Σωκράτη διηγούμενον ὡς διηγεῖτο , ἀλλὰ διαλεγόμενον οἷς ἔφη διαλεχθῆναι . ἔφη δὲ τῷ τε γεωμέτρῃ Θεοδώρῳ καὶ τῷ Θεαιτήτῳ . ἵνα οὖν ἐν τῇ [ 143ξ ] γραφῇ μὴ παρέχοιεν πράγματα αἱ μεταξὺ τῶν λόγων διηγήσεις περὶ αὑτοῦ τε ὁπότε λέγοι ὁ Σωκράτης , οἷον ‘καὶ ἐγὼ ἔφην’ ἢ ‘καὶ ἐγὼ εἶπον , ’ ἢ αὖ περὶ τοῦ ἀποκρινομένου ὅτι ‘συνέφη’ ἢ ‘οὐχ ὡμολόγει , ’ τούτων ἕνεκα ὡς αὐτὸν αὐτοῖς διαλεγόμενον ἔγραψα , ἐξελὼν τὰ τοιαῦτα .

Τερψσίων
καὶ οὐδέν γε ἀπὸ τρόπου , ὦ Εὐκλείδη .

Εὐκλείδης
ἀλλά , παῖ , λαβὲ τὸ βιβλίον καὶ λέγε . [ 143δ ]

Σωκράτης
εἰ μὲν τῶν ἐν Κυρήνῃ μᾶλλον ἐκηδόμην , ὦ Θεόδωρε , τὰ ἐκεῖ ἄν σε καὶ περὶ ἐκείνων ἀνηρώτων , εἴ τινες αὐτόθι περὶ γεωμετρίαν ἤ τινα ἄλλην φιλοσοφίαν εἰσὶ τῶν νέων ἐπιμέλειαν ποιούμενοι : νῦν δὲ ἧττον γὰρ ἐκείνους ἢ τούσδε φιλῶ , καὶ μᾶλλον ἐπιθυμῶ εἰδέναι τίνες ἡμῖν τῶν νέων ἐπίδοξοι γενέσθαι ἐπιεικεῖς . ταῦτα δὴ αὐτός τε σκοπῶ καθ᾽ ὅσον δύναμαι , καὶ τοὺς ἄλλους ἐρωτῶ οἷς ἂν ὁρῶ τοὺς νέους ἐθέλοντας συγγίγνεσθαι . σοὶ δὴ οὐκ ὀλίγιστοι πλησιάζουσι , [ 143ε ] καὶ δικαίως : ἄξιος γὰρ τά τε ἄλλα καὶ γεωμετρίας ἕνεκα . εἰ δὴ οὖν τινι ἐνέτυχες ἀξίῳ λόγου , ἡδέως ἂν πυθοίμην .

Θεόδωρος
καὶ μήν , ὦ Σώκρατες , ἐμοί τε εἰπεῖν καὶ σοὶ ἀκοῦσαι πάνυ ἄξιον οἵῳ ὑμῖν τῶν πολιτῶν μειρακίῳ ἐντετύχηκα . καὶ εἰ μὲν ἦν καλός , ἐφοβούμην ἂν σφόδρα λέγειν , μὴ καί τῳ δόξω ἐν ἐπιθυμίᾳ αὐτοῦ εἶναι . νῦν δέ—καὶ μή μοι ἄχθου—οὐκ ἔστι καλός , προσέοικε δὲ σοὶ τήν τε σιμότητα καὶ τὸ ἔξω τῶν ὀμμάτων : ἧττον δὲ ἢ σὺ ταῦτ᾽ ἔχει .