Deutsch | Ἑλληνική
# Texts: 190
# Translation Pairs: 1958
# Unique Translation Pairs: 1613
# Translation Pairs: 1958
# Unique Translation Pairs: 1613
Users:
- Chiara Palladino (132)
- Digital Rosetta Stone (46)
- Marcel Mernitz (9)
- Abdelghaffar (4)
- Cecilia Graiff (3)
- Lisa Massanneck (2)
- Stylianos Chronopoulos (1)
- Flor Herrero (1)
- (1)
- Bettina Bohle (1)
- Anna Szajbely (1)
harp_asp_AG_Ger_4
Marcel Mernitz / The Digital Hill Project / harp_asp
- Aligned by Marcel Mernitz
arist_rhet_1_7_34_AG_Ger
Marcel Mernitz /
- Aligned by Marcel Mernitz
Details
Marcel Mernitz /
- Aligned by Marcel Mernitz
arist_rhet_1411a1_AG_Ger
Marcel Mernitz /
- Aligned by Marcel Mernitz
Homer, iliad 21.1-53 - Grc vs Ger, Voss translation
Chiara Palladino / Homer, Iliad, 21.1-53
- Aligned by Chiara Palladino
Ἑλληνική Transliterate
Deutsch
Ἀλλ’ ὅτε δὴ πόρον ἷξον ἐϋρρεῖος ποταμοῖο Ξάνθου δινήεντος , ὃν ἀθάνατος τέκετο Ζεύς , ἔνθα διατμήξας τοὺς μὲν πεδίον δὲ δίωκε πρὸς πόλιν , ᾗ περ Ἀχαιοὶ ἀτυζόμενοι φοβέοντο ἤματι τῷ προτέρῳ , ὅτε μαίνετο φαίδιμος Ἕκτωρ · τῇ ῥ’ οἵ γε προχέοντο πεφυζότες , ἠέρα δ’ Ἥρη πίτνα πρόσθε βαθεῖαν ἐρυκέμεν · ἡμίσεες δὲ ἐς ποταμὸν εἰλεῦντο βαθύρροον ἀργυροδίνην , ἐν δ’ ἔπεσον μεγάλῳ πατάγῳ , βράχε δ’ αἰπὰ ῥέεθρα , ὄχθαι δ’ ἀμφὶ περὶ μεγάλ’ ἴαχον · οἳ δ’ ἀλαλητῷ ἔννεον ἔνθα καὶ ἔνθα ἑλισσόμενοι περὶ δίνας . ὡς δ’ ὅθ’ ὑπὸ ῥιπῆς πυρὸς ἀκρίδες ἠερέθονται φευγέμεναι ποταμὸν δέ · τὸ δὲ φλέγει ἀκάματον πῦρ ὄρμενον ἐξαίφνης , ταὶ δὲ πτώσσουσι καθ’ ὕδωρ · ὣς ὑπ’ Ἀχιλλῆος Ξάνθου βαθυδινήεντος πλῆτο ῥόος κελάδων ἐπιμὶξ ἵππων τε καὶ ἀνδρῶν . Αὐτὰρ ὃ διογενὴς δόρυ μὲν λίπεν αὐτοῦ ἐπ’ ὄχθῃ κεκλιμένον μυρίκῃσιν , ὃ δ’ ἔσθορε δαίμονι ἶσος φάσγανον οἶον ἔχων , κακὰ δὲ φρεσὶ μήδετο ἔργα , τύπτε δ’ ἐπιστροφάδην · τῶν δὲ στόνος ὄρνυτ’ ἀεικὴς ἄορι θεινομένων , ἐρυθαίνετο δ’ αἵματι ὕδωρ . ὡς δ’ ὑπὸ δελφῖνος μεγακήτεος ἰχθύες ἄλλοι φεύγοντες πιμπλᾶσι μυχοὺς λιμένος εὐόρμου δειδιότες · μάλα γάρ τε κατεσθίει ὅν κε λάβῃσιν · ὣς Τρῶες ποταμοῖο κατὰ δεινοῖο ῥέεθρα πτῶσσον ὑπὸ κρημνούς . ὃ δ’ ἐπεὶ κάμε χεῖρας ἐναίρων , ζωοὺς ἐκ ποταμοῖο δυώδεκα λέξατο κούρους ποινὴν Πατρόκλοιο Μενοιτιάδαο θανόντος · τοὺς ἐξῆγε θύραζε τεθηπότας ἠΰτε νεβρούς , δῆσε δ’ ὀπίσσω χεῖρας ἐϋτμήτοισιν ἱμᾶσι , τοὺς αὐτοὶ φορέεσκον ἐπὶ στρεπτοῖσι χιτῶσι , δῶκε δ’ ἑταίροισιν κατάγειν κοίλας ἐπὶ νῆας . αὐτὰρ ὃ ἂψ ἐπόρουσε δαϊζέμεναι μενεαίνων . Ἔνθ’ υἷι Πριάμοιο συνήντετο Δαρδανίδαο ἐκ ποταμοῦ φεύγοντι Λυκάονι , τόν ῥά ποτ’ αὐτὸς ἦγε λαβὼν ἐκ πατρὸς ἀλωῆς οὐκ ἐθέλοντα ἐννύχιος προμολών · ὃ δ’ ἐρινεὸν ὀξέϊ χαλκῷ τάμνε νέους ὄρπηκας , ἵν’ ἅρματος ἄντυγες εἶεν · τῷ δ’ ἄρ’ ἀνώϊστον κακὸν ἤλυθε δῖος Ἀχιλλεύς . καὶ τότε μέν μιν Λῆμνον ἐϋκτιμένην ἐπέρασσε νηυσὶν ἄγων , ἀτὰρ υἱὸς Ἰήσονος ὦνον ἔδωκε · κεῖθεν δὲ ξεῖνός μιν ἐλύσατο πολλὰ δ’ ἔδωκεν Ἴμβριος Ἠετίων , πέμψεν δ’ ἐς δῖαν Ἀρίσβην · ἔνθεν ὑπεκπροφυγὼν πατρώϊον ἵκετο δῶμα . ἕνδεκα δ’ ἤματα θυμὸν ἐτέρπετο οἷσι φίλοισιν ἐλθὼν ἐκ Λήμνοιο · δυωδεκάτῃ δέ μιν αὖτις χερσὶν Ἀχιλλῆος θεὸς ἔμβαλεν , ὅς μιν ἔμελλε πέμψειν εἰς Ἀΐδαο καὶ οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι . τὸν δ’ ὡς οὖν ἐνόησε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς γυμνὸν ἄτερ κόρυθός τε καὶ ἀσπίδος , οὐδ’ ἔχεν ἔγχος , ἀλλὰ τὰ μέν ῥ’ ἀπὸ πάντα χαμαὶ βάλε · τεῖρε γὰρ ἱδρὼς φεύγοντ’ ἐκ ποταμοῦ , κάματος δ’ ὑπὸ γούνατ’ ἐδάμνα · ὀχθήσας δ’ ἄρα εἶπε πρὸς ὃν μεγαλήτορα θυμόν ·
Als
sie
nunmehr
an
die
Furt
des
schönhinwallenden
Xanthos
Kamen
,
des
wirbelnden
Stroms
,
den
Zeus
der
Unsterbliche
zeugte
;
Dort
auseinander
sie
trennend
,
verfolgt
'
er
jen
'
ins
Gefilde
Stadtwärts
,
wo
die
Achaier
dahergescheucht
sich
ergossen
Erst
den
vorigen
Tag
,
vor
der
Wut
des
strahlenden
Hektors
:
Hier
flohn
jene
nunmehr
angstvoll
:
doch
es
hemmte
sie
Here
,
Dickes
Gewölk
vorbreitend
den
Flüchtlingen
.
Aber
die
andern
,
Hingedrängt
an
des
Stroms
tiefstrudelnde
Silbergewässer
,
Stürzten
hinab
mit
lautem
Getös
'
:
und
es
rauschten
die
Fluten
,
Daß
die
Gestad
'
umher
laut
halleten
;
rings
mit
Geschrei
nun
Schwammen
sie
hiehin
und
dorthin
,
umhergedreht
in
den
Wirbeln
.
Wie
vor
des
Feuers
Gewalt
sich
ein
Schwarm
Heuschrecken
emporhebt
,
Hinzufliehn
in
den
Strom
;
denn
es
flammt
unermüdetes
Feuer
,
Plötzlich
entbrannt
im
Gefild
'
,
und
sie
fallen
gescheucht
in
das
Wasser
:
So
vor
Achilleus
ward
dem
tiefhinstrudelnden
Xanthos
Voll
sein
rauschender
Strom
von
der
Rosse
Gewirr
und
der
Männer
.
Aber
der
göttliche
Held
ließ
dort
die
Lanz
'
an
dem
Ufer
,
Auf
Tamarisken
gelehnt
,
und
stürzte
sich
,
stark
wie
ein
Dämon
,
Nach
,
sein
Schwert
in
der
Hand
,
und
entsetzliche
Taten
ersann
er
.
Rings
nun
schlug
er
umher
;
und
schreckliches
Röcheln
erhub
sich
Unter
dem
mordenden
Schwert
,
und
gerötet
von
Blut
war
das
Wasser
.
Wie
vor
dem
ungeheuren
Delphin
die
anderen
Fische
Fliehend
die
Buchten
erfüllen
des
wohlanlandbaren
Hafens
,
Bange
gedrängt
;
denn
gräßlich
verschlinget
er
,
wen
er
erhaschet
:
So
die
Troer
voll
Angst
in
des
furchtbaren
Stromes
Gewässern
Flohen
sie
unter
die
Bord
'
.
Als
drauf
vom
Ermorden
die
Händ
'
ihm
Starreten
,
wählt
'
er
annoch
zwölf
lebende
Jüngling
'
im
Strome
;
Abzubüßen
den
Tod
des
Menötiaden
Patroklos
.
Diese
zog
er
heraus
,
betäubt
,
wie
die
Jungen
der
Hindin
;
Band
dann
zurück
die
Hände
mit
wohlgeschnittenen
Riemen
,
Welche
sie
selbst
getragen
um
ihre
geflochtenen
Panzer
;
Gab
sie
darauf
den
Genossen
,
hinab
zu
den
Schiffen
zu
führen
.
Wieder
hinein
dann
stürzt
'
er
,
nach
Mord
und
Gewürge
sich
sehnend
.
Jetzt
begegnet
'
ihm
Priamos
'
Sohn
,
des
Dardanionen
,
Der
aus
dem
Strom
aufstrebte
,
Lykaon
:
den
er
vordem
selbst
Weggeführt
mit
Gewalt
von
des
Vaters
fruchtbarem
Obsthain
,
Einst
in
der
Nacht
ausgehend
.
Es
schnitt
mit
dem
Erze
der
Jüngling
Wildernder
Feigen
Gesproß
,
zum
Sesselrande
des
Wagens
.
Doch
unverhofft
ihm
nahte
zum
Weh
der
edle
Achilleus
.
Damals
sandt
'
er
in
Lemnos
'
bevölkerte
Stadt
zum
Verkauf
ihn
,
Führend
im
Schiff
,
und
den
Wert
bezahlte
der
Sohn
des
Jason
.
Dorther
löste
sein
Gast
Eëtion
,
Herrscher
in
Imbros
,
Ihn
sehr
teuer
erkauft
,
und
sandt
'
ihn
zur
edlen
Arisbe
.
Heimlich
schlich
er
von
dannen
,
und
kam
zum
Palaste
des
Vaters
Elf
der
Tage
nunmehr
erfreut
'
er
das
Herz
mit
den
Seinen
,
Wiedergekehrt
aus
Lemnos
;
doch
jetzt
am
zwölften
von
neuem
Gab
in
Achilleus
'
Hand
ihn
ein
Himmlischer
,
welcher
bestimmt
war
,
Ihn
zum
Aïs
zu
senden
,
wie
sehr
ungern
er
dahinging
.
Als
ihn
jetzo
erblickte
der
mutige
Renner
Achilleus
,
Ihn
der
entblößt
von
Helme
,
von
Schild
und
Lanze
daherkam
:
Alles
hatt
'
er
zur
Erde
gelegt
;
denn
ermattet
von
Angstschweiß
Strebt
'
er
empor
aus
dem
Strom
,
und
kraftlos
wankten
die
Kniee
:
Unmutsvoll
nun
sprach
er
zu
seiner
erhabenen
Seele
: