Ὡς οὖν ἦρεν πάντας τοὺς ἁγίους τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς συμβουλίας τῆς Δομετίλλας , ὁ Αὐρηλιανὸς εἶπεν πρὸς Σουλπίκιον καὶ Σερβιλιανὸν τοὺς λαμπροτάτους ἱλλουστρίους · ' Γινώσκω ὑμᾶς ἑσχηκέναι εὐγενίδας ὁρμαστὰς καὶ τῆς Δομετίλλας συνθηλασάσας , λέγω δὴ τὴν Εὐφροσύνην καὶ Θεοδώραν , τὰς σοφωτάτας παρθένους . Ὅμως παραινῶ ὑμᾶς , ὅτε μεταστείλω ἐκ τῆς νήσου εἰς τὴν Καμπανίαν τὴν Δομετίλλαν , αὗται πρὸς αὐτὴν χάριν τοῦ ἐπισκέψασθαι ἀπελεύσονται , ὅπως τὸν λογισμὸν αὐτῆς πρὸς τὴν ἐμὴν γνώμην μεταπείσουσιν . Ὅτε δὲ μετεστάλη ἐκ τῆς Ποντιανῆς νήσου ἐν Ταρρακίνῃ ἦλθον πρὸς αὐτὴν Εὐφροσύνη ετ καὶ Θεοδώρα καὶ ἤρξαντο τέρπεσθαι ἐν τῷ ἅμα · καὶ ἐν τῷ συναριστᾶν ἐκείνας ἡ Δομετίλλα ταῖς νηστείαις καὶ ταῖς προσευχαῖς ἐσχόλαζεν . Καὶ λέγουσιν αὐτῇ ἐκεῖναι · ' Ἄρτι ὅτι ἡμεῖς ἐσθίομεν καὶ ἀνδράσιν συνεζεύχθημεν , οὐ δυνάμεθα σέβειν τὸν θεόν ' ; Πρὸς ταῦτα Δομετίλλα ἀποκριθεῖσα εἶπεν · ' Ἐν ὅσῳ ἔχετε εὐγενεστάτους ἄνδρας , ἐὰν θελήσουσιν ὑμᾶς ἐκ τοῦ πόθου αὐτῶν τινες ἀγενεῖς διαχωρίσαι , ὅπως αὐτοὶ ὑμᾶς λάβωσιν συμβίους , ἡδέως καταδέχεσθε ' ; Αἱ δὲ ἀπεκρίθησαν · ' Μὴ γένοιτο ἡμᾶς τι τοιοῦτον ὑπομεῖναι ' . Δομετίλλα εἶπεν · ' Ὡσαύτως κἀγὼ ἔχων μέγαν καὶ θαυμαστὸν νυμφίον οὐδαμῶς δυνήσομαι ἑτέρῳ ἀνδρὶ συναφθῆναι . Αὐτὸς γὰρ ἐπηγγείλατο ταῖς διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ φυλαττούσαις τὴν παρθενείαν ἄμεμπτος εἶναι νυμφίος καὶ δωρήσασθαι αὐταῖς ζωὴν τὴν αἰώνιον , ὅστις τυφλοὺς ἀνέβλεψεν , λεπροὺς ἐκάθαρεν , νεκρὸις ἀνήγειρεν . Ταῦτα τὰ σημεῖα ἐποίησεν , ἵνα πᾶσιν δείξῃ καὶ πάντες εἰς αὐτὸν πιστεύσωσιν . '

Factum est autem , postquam omnes Dei Sanctos tulit a solatio Domitillæ Aurelianus , dixit ad Sulpitium et Servilianum , juvenes illustres viros : Scio quia conlactaneas Domitillæ habetis sponsas , id est , Euphrosynam et Theodoram virgines sapientissimas . Cum ergo Domitillam deponi fecero de insula ad Campaniam , istæ ad illam visitandi gratia vadant , et suasione sua revocent ad gratiam meam animum ejus . Cum ergo deposita esset Domitilla de insula Pontiana ad Terracinam , et venissent ad eam Euphrosyna et Theodora , invicem habuerunt gaudium magnum . Interea ad convivium dum venissent , prandentibus illis Domitilla jejuniis et orationibus vacabat . Tunc dixerunt ei conlactaneæ ejus : Modo quia nos prandemus et maritos accipimus , non possumus colere Deum tuum . Dicit eis Domitilla : Cum habeatis vos sponsos nobiles viros , quid faceretis si vellent vos ab amore eorum aliquæ ignobiles revocare supprimæque personæ , ut ipsi vos maritas acciperent ? Respondentes dixerunt : Avertat hoc Deus a mentibus nostris . Quibus Domitilla ait : Ita et a mea mente , quia magnum sponsum habeo , filium Dei , qui de cælo descendit , et promisit virginitatem diligentibus , se earum sponsum esse , quæ propter amorem ejus custodirent virginitatem , et dare eis vitam æternam : ita ut post exitum animarum earum introducat eas in thalamum æternum in cælis , et faciat eas gaudere cum Angelis , et inter flores aromatum in medio paradisi semper gratulari et sine fine in conviviis epulari . Cum hæc promitteret filius Dei , et nullus ei vellet credere , cœpit cæcos illuminare , leprosos mundare , omnes infirmitates curare , etiam mortuos suscitare ; sicque factum est ut se verum Deum ostenderet et doceret , et omnes in eum crederent .

Postquam igitur sanctos omnes , qui sanctæ Domitillæ erant solatio , e medio sustulit Aurelianus , dixit ad Sulpitium et Servilianum illustres juvenes : Scio conlactaneas Domitillæ Euphrosynam et Theodoram vos habere sponsas , virgines sapientissimas . Ubi ergo Domitillam ego ex insula in Campaniam revocavero , illæ invisendi gratia ad eam accedant , ut sua persuasione inducant eam ad obsequendum mihi . Itaque Domitilla ex Pontia insula Taracinas perducta , Euphrosyna et Theodora venerunt ad eam , pariterque magno sunt gaudio affectæ . Cum autem ventum effet ad epulas , illis prandentibus , Domitilla jejuniis et precibus dabat operam . Dixerunt autem ei Euphrosyna et Theodora : Dum prandemus nos et viris nubimus , non possumus colere Deum tuum ? Respondit Domitilla : Vos quidem sponsos habetis , viros nobiles . Quod si vero alii ignobiles et humili loco nati , ab illes avocare vos vellent , sibique ; matrimonio jungere , num vos illis pareretis ? Euphrosyna et Theodora dixerunt : Avertat hoc Deus a mentibus nostris . Tum Domitilla , Avertat , inquit , et a mente mea . Magnum enim ego sponsum habeo filium Dei , qui de cælo descendens , promisit se illarum fore sponsum , quæ virginitatem ament , suique amore in virginitate permanentibus daturum se vitam æternam , et e corpore abeuntes ducturum in cælos , in thalamum suum sempiternum , ubi cum angelis exultent , et inter flores aromatum in medio paradisi vitam vivant jucundissimam , et sine sine spelndissime epulentur . Cum autem ille hæc promitteret , et dictis eius fides non haberetur , cæcis visum reformavit , leprosos curavit , morbos omnes depulit , mortuos excitavit . Atque hunc in modum verum se Dei filium declaravit , et multi in eum crediderunt .