Hom. Od. 1,1-43 trans. into Por. by Carlos Alberto Nunes

Allan Pradella /
  • Created on 2018-12-12 19:56:51
  • Modified on 2018-12-27 00:27:39
  • Translated by Carlos Alberto Nunes
  • Aligned by Allan Pradella
Alignment of Odyssey vv.1-43. Translated by Carlos Alberto Nunes and aligned by Allan Pradella. UNESP-FCLAR
Ἑλληνική Transliterate
Português
urn:cts:greekLit:tlg0012.tlg002.perseus-grc2:1.1-1.43
ἄνδρα μοι ἔννεπε , μοῦσα , πολύτροπον , ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη , ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν ·
πολλῶν δʼ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω ,
πολλὰ δʼ γʼ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν ,
ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων .
ἀλλʼ οὐδʼ ὣς ἑτάρους ἐρρύσατο , ἱέμενός περ ·
αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο ,
νήπιοι , οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος Ἠελίοιο
ἤσθιον · αὐτὰρ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ .
τῶν ἁμόθεν γε , θεά , θύγατερ Διός , εἰπὲ καὶ ἡμῖν .
ἔνθʼ ἄλλοι μὲν πάντες , ὅσοι φύγον αἰπὺν ὄλεθρον ,
οἴκοι ἔσαν , πόλεμόν τε πεφευγότες ἠδὲ θάλασσαν ·
τὸν δʼ οἶον νόστου κεχρημένον ἠδὲ γυναικὸς
νύμφη πότνιʼ ἔρυκε Καλυψὼ δῖα θεάων
ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι , λιλαιομένη πόσιν εἶναι .
ἀλλʼ ὅτε δὴ ἔτος ἦλθε περιπλομένων ἐνιαυτῶν ,
τῷ οἱ ἐπεκλώσαντο θεοὶ οἶκόνδε νέεσθαι
εἰς Ἰθάκην , οὐδʼ ἔνθα πεφυγμένος ἦεν ἀέθλων
καὶ μετὰ οἷσι φίλοισι . θεοὶ δʼ ἐλέαιρον ἅπαντες
νόσφι Ποσειδάωνος · δʼ ἀσπερχὲς μενέαινεν
ἀντιθέῳ Ὀδυσῆι πάρος ἣν γαῖαν ἱκέσθαι .
ἀλλʼ μὲν Αἰθίοπας μετεκίαθε τηλόθʼ ἐόντας ,
Αἰθίοπας τοὶ διχθὰ δεδαίαται , ἔσχατοι ἀνδρῶν ,
οἱ μὲν δυσομένου Ὑπερίονος οἱ δʼ ἀνιόντος ,
ἀντιόων ταύρων τε καὶ ἀρνειῶν ἑκατόμβης .
ἔνθʼ γʼ ἐτέρπετο δαιτὶ παρήμενος · οἱ δὲ δὴ ἄλλοι
Ζηνὸς ἐνὶ μεγάροισιν Ὀλυμπίου ἁθρόοι ἦσαν .
τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε ·
μνήσατο γὰρ κατὰ θυμὸν ἀμύμονος Αἰγίσθοιο ,
τόν ῥʼ Ἀγαμεμνονίδης τηλεκλυτὸς ἔκτανʼ Ὀρέστης ·
τοῦ γʼ ἐπιμνησθεὶς ἔπεʼ ἀθανάτοισι μετηύδα ·
πόποι , οἷον δή νυ θεοὺς βροτοὶ αἰτιόωνται ·
ἐξ ἡμέων γάρ φασι κάκʼ ἔμμεναι , οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ
σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν ὑπὲρ μόρον ἄλγεʼ ἔχουσιν ,
ὡς καὶ νῦν Αἴγισθος ὑπὲρ μόρον Ἀτρεΐδαο
γῆμʼ ἄλοχον μνηστήν , τὸν δʼ ἔκτανε νοστήσαντα ,
εἰδὼς αἰπὺν ὄλεθρον , ἐπεὶ πρό οἱ εἴπομεν ἡμεῖς ,
Ἑρμείαν πέμψαντες , ἐύσκοπον ἀργεϊφόντην ,
μήτʼ αὐτὸν κτείνειν μήτε μνάασθαι ἄκοιτιν ·
ἐκ γὰρ Ὀρέσταο τίσις ἔσσεται Ἀτρεΐδαο ,
ὁππότʼ ἂν ἡβήσῃ τε καὶ ἧς ἱμείρεται αἴης .
ὣς ἔφαθʼ Ἑρμείας , ἀλλʼ οὐ φρένας Αἰγίσθοιο
πεῖθʼ ἀγαθὰ φρονέων · νῦν δʼ ἁθρόα πάντʼ ἀπέτισεν .
Musa , reconta-me os feitos do herói astucioso que muito
peregrinou , dês que esfez as muralhas sagradas de Troia ;
muitas cidades dos homens viajou , conheceu seus costumes ,
como no mar padeceu sofrimentos inúmeros na alma ,
para que a vida salvasse e de seus companheiros a volta .
Os companheiros , porém , não salvou , muito embora o tentasse ,
pois pereceram por culpa das próprias ações insensatas .
Loucos ! que as vacas sagradas do Sol hiperiônio comeram .
Ele , por isso , do dia feliz os privou do retorno .
Deusa nascida de Zeus , de algum ponto nos conta o que queiras .
Todos os que conseguiram fugir da precípite Morte
se encontravam na pátria , da guerra e do mar , enfim , salvos ,
menos um , que , da esposa saudoso e do dia da volta ,
a veneranda Calipso detinha na côncava gruta ,
deusa entre as deusas , que ardia em desejos de o ter por marido .
Mas depois que , no transcurso do tempo , foi o ano chegado ,
que os próprios deuses teceram , de a pátria alcançar finalmente ,
Ítaca , nem mesmo assim conseguira fugir aos trabalhos ,
no regaço dos seus . Lastimavam-no todos os deuses ,
com exceção de Posido , que em cólera ainda se inflama
contra o deiforme Odisseu , que à pátria não fosse chegado .
Mas o deus , agora , se achava em visita aos longínquos Etíopes ,
últimos homens , que vivem cindidos nos termos da terra ,
uns , onde o Sol se levanta , outros , onde no ocaso se deita ,
para que fosse presente à hecatombe de bois e de ovelhas .
Muito se alegra , presente ao convívio . Os mais deuses , no entanto ,
no palácio de Zeus Olímpico se achavam reunidos .
Foi o primeiro a falar o dos deuses autor e dos homens ,
que se lembrou em sua alma de Egisto , de formas perfeitas ,
que de Agamémnone o filho , o notável Orestes , matara .
Dessa ocorrência lembrado , voltou-se aos eternos e disse :
" Caso curioso , que os homens nos culpem dos males que sofrem !
Pois , dizem eles , de nós lhes vão todos os danos , conquanto
contra o Destino , por próprias loucuras , as dores provoquem ,
bem como Egisto que , contra o Destino , à legítima esposa
do próprio Atrida se uniu , imolando-o no dia da volta ,
certo do fim que o esperava sinistro , pois antes lhe enviamos
Hermes de tudo a avisar , o brilhante e certeiro vigia ,
que nem se unisse à mulher , nem , tampouco , o marido matasse ,
pois a vingança do filho de Atreu lhe viria de Orestes ,
quando crescesse e saudades sentisse da terra nativa .
Hermes assim o avisou ; mas Egisto não quis convencer-se
dos bons conselhos de então . Ora paga por junto os seus crimes . "

( 118 ) 33% GRC
( 241 ) 67% GRC - POR

( 326 ) 63% GRC - POR
( 194 ) 37% POR